وضعیت علی‌اصغر فانی وزیر آموزش و پرورش، وضع پیچیده و ویژه‌ای است. چندی پیش شمار چشمگیری از فرهنگیان در برخی از شهرهای سراسر کشور، دست به اعتراض زدند. در روزهای گذشته هم نمایندگان مجلس شورای اسلامی، دومین کارت زرد خود را به فانی نشان دادند. درواقع وزیر آموزش و پرورش، از هر دو سوی فرهنگیان و نمایندگان مجلس، در تنگنا است. این اعتراض‌های همزمان نمایندگان مجلس و فرهنگیان، البته به معنای یکسان بودن ذاتی آنها نیست. جنس اعتراض‌های نمایندگان مجلس، با جنس اعتراض‌های فرهنگیان، متفاوت است. نمایندگان مجلس از همان روزهای آغاز به کار فانی، به دلیل برخی انتصابات – که به گفته آنان سیاسی بود- شروع به انتقاد و تهدید به استعفا و دادن کارت زرد کردند. مجلس نهم، با توجه به این‌که در برابر کارهای فراوان کار‌شناسی نشده دولت دهم و حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش آن، خاموش بود و حتی از بسیاری از آنها حمایت هم می‌کرد، نزد بسیاری از فرهنگیان، فاقد جایگاهی هستند که به‌عنوان یک ناظر بی‌طرف باید داشته باشد.
اما انتقاد‌ها و اعتراض‌های فرهنگیان، بیشتر درباره بودجه آموزش و پرورش در‌سال آینده و افزایش ۱۴درصدی حقوقشان است. فرهنگیان از دولت تدبیر و امید انتظار توجه بیشتر داشته و دارند. درخواست مهم آنان این است که آموزش و پرورش در دولت یازدهم از اولویت بالاتری برخوردار شود و در راستای بهبود کاستی‌های دیرینه آموزش و پرورش و زدودن تبعیض میان آنان و کارکنان دیگر نهاد‌ها، برنامه‌ریزی درست و حسابی انجام پذیرد.
خواست عمده و کنونی فرهنگیان از فانی و تیم مالی وی، تلاش بیشتر برای افزایش بودجه، چه در هیأت دولت و چه در مجلس است. فانی هم، گویا اعتراض فرهنگیان را بحق می‌داند. ایشان چند روز پیش در گفت‌و‌گو با نمایندگان مجلس گفت: «فرهنگیان معزز و معلمان دلسوز و متعهد که همواره با سیلی، صورت خود را سرخ نگه می‌دارند تا رفتار و کلام و منش آنها در مقابل دانش‌آموزان کوچکترین خدشه‌ای را در ایفای وظایف خطیرشان ایجاد نکند، همواره نه از کمبود امکانات و حق‌الزحمه، بلکه از تبعیض در شکوه بوده‌اند.» پس نوعی همسویی میان خواسته‌های فرهنگیان و وزارتخانه آموزش و پرورش دیده می‌شود.
هم اکنون که لایحه بودجه‌سال آینده به مجلس داده شده، برخی از تشکل‌های صنفی فرهنگیان درخواست دیدار با ریاست‌جمهوری را دارند. شورای مرکزی تشکل‌های صنفی فرهنگیان سراسر کشور در بیانیه تازه خود آوردند:«از رئیس‌جمهوری تقاضا داریم، مطابق دیدگاه‌های خود در زمان انتخاباتِ ریاست‌جمهوری، مبنی بر شنیدن صدای گروه‌های صنفی و مدنیِ کشور، امکان دیدار حضوری با نمایندگان تشکل‌های صنفی فرهنگیان را فراهم کنند.» وزیر آموزش و پرورش که در یک‌سال و نیم گذشته، رابطه خوبی با تشکل‌ها داشته، می‌تواند در راستای این درخواست، یاری‌رسان باشد. فانی که با خواسته‌های فرهنگیان، همسویی نشان داده و می‌دهد همچنین باید پتانسیل شکل گرفته میان آموزگاران را نادیده نگیرد و با نزدیک شدن بیش از پیش به بدنه آموزش و پرورش، بر همسویی خود با آنان بیفزاید.