معاون امور بانوان ریاست‌جمهوری در سفری که به‌تازگی به اصفهان داشته از کاهش ساعت کاری زنان شاغل دارای فرزند زیر هفت‌سال خبر داده است. او ضمن این‌که از نرخ مشارکت اقتصادی زنان و درآمد اقتصادی پایین آنها گلایه کرده، گفته که باید برای این موارد برنامه‌ریزی‌های جدی صورت بگیرد.
توجه مولاوردی به اشتغال زنان پس از قوانینی که در چند‌ سال گذشته در مورد کنار گذاشتن زنان از فضای کار و دور کاری آنها مورد بحث بود، نقطه امیدبخشی است. به‌ویژه که او گفته است:   «زنان نیازمند عرضه و فروش توانمندی‌های خود در حوزه کارآفرینی و اقتصاد هستند و به همین منظور لازم است طرح ضربتی آموزش با همکاری مراکز آموزشگاهی، معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری و سایر سازمان‌های مربوطه صورت گیرد.» اما تقلیل حداکثر تا یک چهارم ساعت کاری زنان به بهانه‌های مختلفی چون داشتن فرزند زیر هفت‌سال یا همسر و فرزندان معلول درست است که بخشی از آنها را در محیط کاری نگاه می‌دارد اما می‌تواند مدیران شرکت‌های خصوصی را نسبت به استخدام این زنان بی‌میل کند. مدیرانی که درحال حاضر نیز توانایی‌های زنان را نادیده می‌گیرند و منتظر بهانه‌ای هستند تا حقوق آنها را که درحال حاضر نیز اغلب کمتر از مردانی در همان جایگاه است، کاهش دهند.