در چند ماه گذشته اخبار گوناگوني از تنبیه بدني در مدارس كشور منتشر شد، ‌اتفاقي كه تنها به شهر تهران ختم نشد، ‌از تهران و پاكدشت تا گناوه و ساير شهر‌ها شاهد بروز و انتقال خشونتي نسبت به دانش‌آموزان بوده‌ايم كه واكنش‌هاي متعددي را در بر داشت . در آن زمان حجت‌الله درویش‌پور عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، با انتقاد از انتشار اخباری مبنی بر وجود تنبیه در مدارس، گفت:   دانش‌آموزان آینه رفتار بزرگ‌ترها در جامعه هستند از این رو آموزش افراد با تنبیه اثرات بسیار منفی برای آینده آنها به همراه خواهد داشت. وي با تأکید بر این‌که هیچ معلمی حق تنبیه دانش‌آموزان را ندارد، افزود:   والدینی که فرزندان آنها مورد تنبیه قرار گرفته‌اند باید با شکایت به آموزش‌وپرورش از ادامه چنین برخوردهایی در محیط‌های آموزشی جلوگیری کنند.این کمیسیون در تلاش برای دعوت از مسئولان آموزش وپرورش و استماع گزارش عملکرد آنها درخصوص نحوه ارتباط‌گیری با دانش‌آموزان است.کمیسیون آموزش وتحقیقات مجلس برای تشدید نظارت بر نحوه رفتار مسئولان مدارس با دانش‌آموزان تلاش دارد تا طرحی را تدوین و به تصویب برساند.
درویش‌پور با بیان این‌که باید کمیته‌ای جهت مقابله با تنبیه بدنی در مدارس در آموزش‌وپرورش تشکیل شود، گفت: درصورتی که نظارت کافی بر عملکرد مربیان و معلمان وجود داشته باشد به‌طورحتم شاهد برخوردهای تنبیهی در مدارس نخواهیم بود و یادآور شد کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس به‌طورحتم در نخستین جلسه خود موضوع ممنوعیت تنبیه دانش‌آموزان در مدارس را بررسی خواهد کرد.
از سويي ديگر وزارت آموزش و پرورش با انتشار اطلاعيه در اين خصوص تاكيد كرد كه تنبیه بدنی از نظر مقررات و قوانین آموزش و پرورش ممنوع و انجام آن جرم است و با مرتکبین تنبیه بدنی براساس قوانین و آیین نامه‌های مصوب برخورد جدی شده و می‌شود. در گستره نظام تعلیم و تربیت و فراوانی مدارس کشور موارد نادر تنبیه بدنی، همیشه از سوی مسئولان و معلمان محکوم است لذا شایسته است به جای بزرگ نمایی و تبلیغات ژورنالیستی، رسانه‌ها به‌ویژه رسانه‌هایی که داعیه دار آرمان‌ها و ارزش‌های دینی هستند متعهدانه به ریشه یابی و علل وقوع آن و ارایه راه‌حل‌های عملی برای واقع نشدن معدود تنبیهات صورت گرفته بپردازند.
نمي‌خواهيم به اين نكته اشاره كنيم كه مگر وظيفه رسانه‌ها ريشه يابي علمي موارد و ناهنجاري‌هاست؟ ‌و نمي خواهيم تاكيد كنيم كه آموزش و پرورش موظف به انجام كار پژوهشي و كاهش آسيب‌هايي از اين دست است، ‌نكته  ديگر تاكيد همه متوليان امر بر قانوني نبودن تنبيه در مدارس است. اما از زماني كه مجلس و وزارت آموزش و پروش حساسيت خود را نسبت به اين اتفاقات اعلام كرده‌اند چه برنامه مدون و يكپارچه‌اي براي مقابله با آن تدوين شده است؟ ‌
در چند روز گذشته سخنگوی آموزش‌وپرورش شهر تهران با اشاره به ممنوعیت تنبیه بدنی دانش‌آموزان،‌شماره تماسی را برای بیان گزارشات مربوط به تنبیه بدنی دانش‌آموزان و حتی ارسال فیلم و عکس در این زمینه اعلام کرد.
مسعود ثقفی درخصوص روند رسیدگی به تنبیه بدنی دانش‌آموزان اظهار داشت: هر گونه تنبیه بدنی دانش‌آموزان غیرقابل پذیرش است و این موضوع از طریق واحدهای رسیدگی به تخلفات اداری آموزش و پرورش پیگیری می‌شود. بخشنامه ممنوعیت تنبیه بدنی دانش‌آموزان به تمام مدارس شهر تهران ابلاغ شده است. آموزش و پرورش قطعا با هرگونه رفتار خارج از چارچوب آیین‌نامه انضباطی مدارس مخالف است و با خاطیان برخورد قانونی صورت خواهد گرفت. در صورتیکه دانش‌آموز به هر شکلی خارج از آیین‌نامه انضباطی مدرسه رفتار کند، میزان برخورد با دانش‌آموز در همان آیین‌نامه مشخص شده است و هیچ فردی اجازه تنبیه بدنی، تحقیر و توهین به دانش‌آموز را ندارد.
ثقفی ادامه داد: در آیین‌نامه انضباطی در رابطه با دانش‌آموزانی که مرتکب تخلف می‌شوند،‌مراحلی ذکر شده که عبارت است از تذکر و اخطار شفاهی به‌طور خصوصی. تذکر و اخطار شفاهی در حضور دانش‌آموزان کلاس. تغییر کلاس در صورت وجود کلاس‌های متعدد در یک پایه با اطلاع ولی دانش‌آموز. اخطار کتبی و اطلاع به اولیای دانش‌آموز. اخراج موقت از مدرسه با اطلاع قبلی ولی دانش‌آموز حداکثر به مدت سه روز و انتقال به مدرسه دیگر. در آیین نامه انضباطی هرگونه تنبیه بدنی و اهانت به دانش‌آموز ممنوع است.
سخنگوی آموزش و پرورش شهر تهران بیان کرد: خانواده‌ها می‌توانند گزارش تنبیه بدنی را به شماره 09121540640 منعکس کنند. همچنین فیلم و عکس مربوط به تنبیه بدنی را نیز می‌توانند به این شماره ارسال کنند.
نكته قابل تامل اين است كه متولي برخورد با تنبيه دانش‌آموزان نبايد حداقل داراي يك اتاق در اداره آموزش و پرورش و يك شماره ثابت باشد؟ چند‌درصد از خانواده‌هاي دانش‌آموزان اين شماره تلفن همراه را مي‌شناسند؟ اصلا مگر قرار است فقط دانش‌آموزان تهراني از تنبيه در مدارس مصون بمانند؟ وزارت آموزش‌وپرورش و مجلس شوراي اسلامي در اين امر چه جايگاهي دارند؟ آموزش و پرورش تهران يك شماره تلفن همراه را اعلام مي كند و مي‌گويد در صورت بروز تخلف با اين شماره مي توان تماس گرفت و تنبيه را گزارش داد، آيا معني اين اتفاق اين است هر استان و شهري برود و راهي را براي مقابله با اين آسيب بيابد؟ آيا نبايد آيين‌نامه‌اي اجرايي و سراسري براي تنبيه دانش‌آموزان در مدارس ايجاد شود؟‌ آيا ما بايد هميشه شاهد تكرار صحبت‌هاي مسئولان در اين خصوص و عدم كار اجرايي باشيم؟! آموزش‌و‌پرورش و مجلس موظف هستند هر‌‌چه سريع‌تر موضوع تنبيه در مدارس را پيگيري كنند و همه دانش‌آموزان در همه شهر‌ها از اين آسيب جدي مصون بمانند.