[ فاطمه ابراهیمی ] در روزهای گذشته، مسابقات والیبال قهرمانی آسیا به میزبانی ارومیه برگزار شد و 17 کشور از قاره کهن برای حضور در این رقابتها به ایران سفر کردند. مسابقاتی که در پایان مطابق آنچه انتظار میرفت دو فینالیست نامآشنا داشت. ایران و ژاپن به فینال مسابقات رسیدند، اما شاگردان بهروز عطایی در گام پایانی ناکام بودند و این ژاپن بود که در خاک ایران، جام قهرمانی آسیا را بالای سر برد.
بعد از لیگ ملتها، چشم به آسیا داشتیم
بعد از برگزاری مسابقات لیگ ملتها و انجام 12 بازی که حاصل آن فقط 2 پیروزی برای سروقامتان کشورمان بود، نگرانیها در خصوص مسابقات آسیایی آغاز شد. شاگردان عطایی در مسابقات لیگ ملتها فقط 11 امتیاز کسب کردند و در جدول 16 تیمی مسابقات، در جایگاه چهاردهم قرار گرفتند. شکستهای متوالی در سه هفته برگزاری لیگ ملتها موجب تلنگر رسانهها و علاقهمندان والیبال به محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال، شده بود. این تلنگرها در شرایطی بود که در زمان اتمام مسابقات لیگ جهانی و ناکامی محض شاگردان عطایی در این مسابقات، هنوز 40 روز تا شروع مسابقات قهرمانی آسیا مانده بود. آن روزها در رسانهها گمانهزنیهای بسیاری در خصوص مذاکره با مربیان مطرح اروپایی و آمریکایی به گوش میرسید، اما این مذاکرات حتی اگر واقعی هم بود، هرگز به نتیجه نرسید. بعد از مدتی هم شایعاتی درباره به خدمت گرفتن دستیار خارجی برای عطایی مطرح شد که در نهایت این شایعات نیز به واقعیت نپیوست و با تصمیم رئیس فدراسیون والیبال، بهروز عطایی در تیم ملی ماندنی شد. محمدرضا داورزنی بعد از کش و قوسهای فراوان، در آن زمان تصمیم به ادامه همکاری با عطایی گرفت و سروقامتان ایران آماده حضور در مسابقات قهرمانی آسیا شدند.
چهار پیروزی و یک تقابل قابل پیشبینی در فینال
مسابقات قهرمانی آسیا در حالی به میزبانی ارومیه آغاز شد که پیش از آغاز مسابقات هم فینالیست شدن ایران و ژاپن قابل پیشبینی به نظر میرسید. شاگردان عطایی در گروه نخست این مسابقات در اولین مسابقه با نتیجه قاطع 3 بر صفر برابر هنگکنگ پیروز شدند و دیدار دوم نیز اگرچه با واگذاری یک ست به عراق همراه شد، اما بعد از شوک واگذاری ست اول، سروقامتان کشورمان به خودشان آمدند و عراق را نیز با نتیجه 3 بر یک شکست دادند. از سوی دیگر، ژاپن در گروه دوم با برتری برابر تایلند و ازبکستان به دور بعدی رقابتها صعود کرد.
در مرحله پلیآف، ایران با نتیجه 3 بر صفر از سد پاکستان گذشت و ژاپن هم با همین نتیجه بحرین را مغلوب کرد. مرحله نیمهنهایی هم که میتوان گفت اولین محک جدی ایران بود، با برتری شاگردان عطایی برابر چین همراه شد تا آنها به راحتی راهی فینال شوند. این در حالی بود که ژاپن هم با برتری 3 بر صفر برابر قطر، راهی فینال رقابتها شد.
نه، این تیم ما نبود؛ این «ایران» نبود!
دیدار فینال در حالی در سالن غدیر ارومیه آغاز شد که پیش از این تکلیف تیمهای رده سوم و چهارم مشخص شده بود. قطر با برتری برابر چین موفق شد در جایگاه سوم قرار بگیرد و چین هم رتبهای بهتر از چهارم به دست نیاورد.
در فاصله 4 ساعت تا آغاز دیدار فینال در سالن غدیر شهر ارومیه، سالن مسابقات مملو از جمعیت و تمام خیابانهای منتهی به این سالن بسته شده بود. برخی از تماشاگران به امید دیدن ششمین قهرمانی ایران در ادوار مسابقات قهرمانی آسیا، روی نردهها نشسته بودند و همه چیز آماده نبردی جذاب به میزبانی شهر زیبای ارومیه بود. ست اول تا امتیاز هفتم با برتری محسوس ساموراییها پیش رفت، اما در ادامه ملیپوشان کشورمان با حمایت هواداران به بازی برگشتند و حتی از حریف پیش افتادند، ولی در نهایت این ست را با نتیجه 20 بر 25 به حریف خود واگذار کردند.
در ست دوم، ایران از همان ابتدا در قواره خود ظاهر نشد. از دست دادن سرویسهای پیدرپی، دریافتهای بد و دفاعهای اشتباه سبب شد تا این ست با نتیجه 18 بر 25 به سود ژاپنیها تمام شود و حتی اشتباهات متوالی ژاپنیها در سرویسزدن هم کمکی به تغییر نتیجه نکرد.
ست سوم نیز با تکرار اشتباهات دو ست قبلی برای سروقامتان کشورمان آغاز شد و در نهایت این ست هم با نتیجه 18 بر 25 به نفع ساموراییها به پایان رسید تا سالن 6 هزار نفری غدیر غرق سکوت شود. تماشاگرانی که با شور و اشتیاق برای تماشای موفقیت تیم ملی ایران به سالن آمده بودند، نظارهگر شادی حدود 20 هوادار ژاپنی بودند که در خاک خودمان ما را شکست دادند.
آقای رئیس! فکری به حال این تیم کن!
بعد از مسابقات لیگ جهانی، اغلب دوستداران والیبال و حتی کارشناسان اذعان داشتند که بهروز عطایی نمیتواند هدایت این تیم را به عهده داشته باشد. این تیم نیاز به پوستاندازی دارد و بهروز عطایی شهامت کنار گذاشتن نامهای بزرگ را ندارد. سرمربی تیم ملی با دعوت تمام بازیکنان اصلی برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا نشان داده بود که شهامت استفاده از جوانها را ندارد و در نهایت با ترکیب اصلی، برابر ژاپنی که با تیم دوم مقابل ایران قرار گرفت، شکست خورد. حالا اما هیچ بهانهای از سوی محمدرضا داورزنی برای علاقهمندان به والیبال پذیرفتنی نیست. مسابقات مقدماتی المپیک پاریس در راه است و با این شرایط بعید نیست که حتی نتوانیم در مسابقات آتی کسب سهمیه داشته باشیم. داورزنی از همین امروز باید به فکر آوردن یک یا چند نام بزرگ به ایران باشد تا مثل سالهای گذشته و زمان حضور ولاسکو و کولاوویچ، تیم ملی در شرایط مطلوبی قرار بگیرد.