من نمى‌توانم از ثبت اين مطلب خوددارى كنم كه پزشكان كلاً 140نفر، در طول مدتى كه اين وظايف سخت و طاقت‌فرسا را انجام مى‌دادند از خود نهايت اخلاص و توان را نشان دادند، كه به هيچ‌گونه كج‌رفتارى يا حسادت آلوده نشده بود و باعث مى‌شد تا با هماهنگى كامل براى يك هدف واحد كار كنند. دانشجويان پزشكى و تعداد كمى هم داوطلب به آنها كمك مى‌كردند. كميته‌هاى كمكى هم تشكيل شدند و كميته خاص مشخص شده بود تا كمك‌هاى جنسى مردم (وسايل خواب، ملحفه و آذوقه از همه نوع) را دريافت كنند. كميته ديگر مسئول آمادگاه مركزى يا انبار ذخاير بود. در بخش‌هاى وسيع بيمارستان‌ها معمولاً افسران را از سربازان و اتريشى‌ها را از متفقين جدا نگه مى‌داشتند. رديف تخت‌ها همگى مشابه هم به نظر مى‌رسيدند اما از روى يونيفرم و كلاه افراد كه در قفسه بالاى سرشان قرار داشت مى‌شد فهميد كه به كدام ارتش تعلق دارند. اقداماتى براى جلوگيرى از تجمع ملاقات‌كنندگان در داخل بيمارستان انجام گرفته بود، زيرا حضور انبوه آنها باعث اختلال و بى‌نظمى در كار پرسنل مى‌شد.
ادامه دارد...