امیر صادقی‌پناه | ستاره‌ای که همین چند هفته قبل از تونل محبت‌آمیز بازیکنان پورتو در تمرین این تیم پرتغالی عبور کرد و تولد 30 سالگی خود را جشن گرفت، هرچقدر در تیم باشگاهی خود شرایط مناسبی دارد و به روزهای بهتر می‌اندیشد در عرصه ملی با یک بحران بزرگ مواجه شده است.
حرف از مهدی طارمی است؛ بازیکنی که همین حالا طرفدارانش حسرت می‌خورند که چرا زودتر به فوتبال ما معرفی نشد تا بتواند سال‌های بیشتری در فوتبال به درخشش خود ادامه بدهد. پسر پرتلاش بوشهری که با تلاش بسیار و مشقت‌های پرفشار پله‌پله بالا آمد و حالا به ستاره‌ای تبدیل شده که در اروپا مشتریان و حامیان بسیار زیادی دارد. او اکنون کسی است که تصاویرش روی در و دیوارهای دومین شهر بزرگ کشور پرتغال خودنمایی می‌کند، اما در خاک پدری‌اش خبرساز شده است.
از گذشته تا امروز
اتفاقات چندسال گذشته را که درباره‌اش مرور می‌کنیم، او را شخصیتی کم‌طاقت و برون‌گرا درمی‌یابیم؛ وقتی به آن تصمیم احساسی برای رفتن به ریزه‌اسپور ترکیه و بازگشت همراه با محرومیتش به فوتبال ایران فکر می‌کنیم یا آن زمان که شب قبل از بازی حساس پرسپولیس با نفت آبادان با برانکو ایوانکوویچ، سرمربی وقت این تیم درگیری لفظی پیدا کرد و با حالت قهر چمدانش را برداشت و هتل را ترک کرد را به یاد می‌آوریم، بیشتر می‌توانیم آنچه از طارمی اکنون یک «یاغی» در تیم‌ملی فوتبال ساخته را هضم کنیم.طبیعتا آدمی که در 18 سالگی به‌خاطر شرایط سخت زندگی در بوشهر مجبور می‌شود فوتبال را رها کرده و راهی خدمت سربازی شود و با اصرار اطرافیان دوباره به فوتبال برمی‌گردد و در نهایت تازه در 23 سالگی مسیر زندگی فوتبالی‌اش شروع می‌شود از نظر سبک زندگی با مشقت‌هایی مواجه خواهد شد. حال طارمی با عبور از همه دوران پر از سختی دوران نوجوانی (که پدرش بارها درباره آن صحبت کرده) و رسیدن به یک استقلال خوب مالی و جایگاه برتر اجتماعی و بین‌المللی گاها رفتارهایی را بروز می‌دهد که شاید ریشه آن را بتوانیم در همان دوران نوجوانی جست‌وجو کنیم.در زندگی خصوصی او نیز که کندوکاو کنیم شاید رگه‌هایی از نوع شخصیت خاص طارمی را پیدا کنیم. مثالش هم موجود است؛ در جامعه‌ای که سلبریتی‌ها علاقه‌ای به افشای اتفاقات زندگی شخصی‌شان ندارند، بازیکنی مثل مهدی طارمی ابایی از لو رفتن تصاویرش در کنار بازیگر مشهور و افشای رابطه عاطفی‌اش ندارد و همین حالا نیز در گفت‌وگوهای خود راحت درباره آن صحبت می‌کند.
طارمی اشتباه کرد اما…
مهدی دوست‌داشتنی فوتبال ایران اما شاید آن روز که عینک گرد را روی صورت زد و در میکسدزون ورزشگاه آزادی به مدیران باشگاه پرسپولیس به خاطر عدم پرداخت مطالبات بازیکنان به بدترین شکل ممکن حمله کرد، تصور اینکه وقتی به بالاترین سطح از دوران فوتبالش می‌رسد بحث بر سر خط خوردنش از تیم‌ملی فوتبال ایران باشد را نمی‌کرد؛ او هرقدر در مسیر پیشرفت فنی فوتبال راه را درست رفت، کم نبودند دفعاتی که از جاده حفظ خودش از حواشی منحرف شد و حالا در شرایطی قرار گرفته که شاید آینده خوبی برایش نسازد.اینکه مهدی طارمی یکی از ستاره‌های بدون جایگزین تیم‌ملی فوتبال در فاصله کوتاه تا جام‌جهانی است را حتی سرسخت‌ترین مخالفان او نیز قبول دارند؛ اما از دید همه کارشناسان به دور زدن سلسله مراتب و مخالفت علنی با سرمربی تیم‌ملی(خوب یا بد) محکوم است.شاید چند روز قبل که طارمی روبه‌روی عادل فردوسی‌پور نشست و آن حرف‌ها را علیه دراگان اسکوچیچ بر زبان آورد، در ذهنش او را برکنار شده می‌دانست اما قطعا اگر او مشاوران بهتری داشت با علم به اینکه سرمربی تیم‌ملی تغییر می‌کند، بازهم مسائل درون خانواده را به بیرون انتقال نمی‌داد. طارمی در آن مصاحبه حتی دیدار با برخی مقامات غیرفوتبالی و صحبت درباره اسکوچیچ با آنها را نیز تکذیب نکرد تا همچنان مرد خبرساز فوتبال ایران باقی بماند. همین شد که حالا با ابقای اسکوچیچ همه نگران اتفاقات اولین اردوی تیم‌ملی هستند.این روزها حرف بر سر خط خوردن طارمی از تیم‌ملی بسیار است؛ دراگان اسکوچیچ که چند ماه قبل یکبار بر سر یک توییت انتقادی، طارمی را از لیست تیم‌ملی خط زد و از دو بازی محروم کرد، اکنون در یک دوراهی عجیب قرار گرفته است. اگر فرض را بر این بگذاریم که این مربی کروات روی نیمکت ایران در جام‌جهانی می‌نشیند، او باید تصمیمی منطقی و البته بسیار سخت درباره ستاره شماره 9 و بدون جایگزین تیمش اتخاذ کند.از یک طرف اسکوچیچ در بین هیچ کدام از بازیکنان ایرانی نمی‌تواند قابلیت‌های فنی‌ای که مهدی طارمی دارد را بیابد و از طرف دیگر اگر برخوردی با طارمی انجام ندهد اقتدار خودش(که تا همین‌جا هم خدشه‌دار شده) از بین می‌رود و دیگر شخصیت حاکمی که در اردو میان ستاره‌های فوتبال ایران دارد را نخواهد داشت.به عبارتی مهدی طارمی در روزهای گذشته کاری انجام داد که فوتبال ملی را خدشه‌دار کرد. درافتادن با سرمربی حتی در تیم‌های کوچک محلی نیز تاوان دارد، چه برسد به تیم‌ملی فوتبال ایران که یکی از 32 تیم حاضر در بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبال جهان است.
در انتظار ورود منطقی فدراسیون فوتبال
با این حال فوتبال ایران در گذشته از سرزنش بازیکنانی که در مقاطعی برای کادرفنی تیم‌ملی حاشیه‌ساز شدند، بارها آسیب دیده؛ بی‌تردید حالا که نگرانی‌های زیادی بابت نحوه آماده‌سازی ایران در راه جام‌جهانی وجود دارد اضافه شدن یک جنجال جدید دردی که دوا نمی‌کند، فقط مشکلی بر مشکلات قبلی اضافه خواهد کرد.موضوع مهمی که در این شرایط وجود دارد این است که هرچقدر برخی فوتبالی‌ها و غیرفوتبالی‌ها لقب «یاغی» را به طارمی نسبت بدهند و رفتارهای او را غیرقابل توجیه بدانند، اما برای فوتبال ایران برای سربلندی در جام‌جهانی نیاز به همه ستارگانش خواهد داشت. اینجا نقش مدیران فدراسیون فوتبال باید به چشم بیاید. جایی که با ورود به‌موقع و وساطت درست میان طارمی و اسکوچیچ ماجراهای پیش‌آمده را به دست فراموشی بسپارند و تصمیمی را اتخاذ کنند که هم حفظ جایگاه و احترام سرمربی تیم‌ملی در آن گنجانده شود و هم ندامت طارمی و بازگشت باانگیزه و همدلانه‌اش به ترکیب تیم‌ملی را با خود همراه کند.