شهروند| نماینده آسیا در جام‌جهانی 1986 پس از برتری در زمین و دادگاه بازی با ایران برای رسیدن به دروازه‌ای که‌ سال 2007 فتحش کرد، باید همان راه رفته موفقیت‌آمیز را تکرار کند؛ برتری بر کره‌جنوبی در نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا. عراقی‌ها در این بازی همه نفرات اصلی خود را در اختیار دارند اما کره‌جنوبی حتی اگر به لحاظ فردی برتر از آنها نباشد، امتیازهای غیرفنی بیشتری دارد؛ استراحت بیشتر به خاطر انجام یک بازی در وقت قانونی در مقایسه با عراقی که یک 120 و چند دقیقه دشوار را مقابل ایران گذراند و تمرکز بیشتر رقیب آسیای‌شرقی به دلیل برکنار بودن از حواشی خاص بازی ایران و عراق. البته درباره عراقی که هیچ‌گاه شبیه سایر اعراب بازی نکرده، داستان اندکی متفاوت است چون آنها در سال‌های اخیر نشان داده‌اند در بدترین شرایط هم تسلیم رقبای بزرگ نمی‌شوند و بازی امروز مقابل تیم همیشه حاضر در نیمه‌نهایی 3 دوره اخیر هم از این قاعده مستثني نیست.
رقبای نزدیک
فاصله جغرافیایی 2 کشور نسبت به هم بسیار زیاد است و سبک بازی 2 تیم هم به اندازه طول مسیر سئول تا بغداد، دور از هم نشان می‌دهد. فوتبال همیشه سرعتی کره‌جنوبی به لطف حضور فوتبالیست بزرگ سابق و مربی آلمانی فعلی تیم (اولی اشتیلیکه) نظم و قدرت‌بدنی را هم به مولفه اصلی تاکتیکی خود افزوده و حالا تنها تیم جام است که با رکورد صد‌درصد پیروزی به راه خود ادامه می‌دهد. کسب 3 پیروزی در بازی‌های مرحله گروهی و برتری در پایان 120 دقیقه تلاش مقابل ازبکستان از کره‌جنوبی، شانسی مسلم برای قهرمانی ساخته؛ آنچه در صورت حصول به یکی از طولانی‌ترین انتظارهای تاریخ فوتبال برای یک قهرمانی پایان می‌دهد. همه می‌دانند آخرین قهرمانی کره‌جنوبی در جام ملت‌های آسیا، ‌سال 1960 در دوران سیاه و سفید بودن تلویزیون‌ها رقم خورد. حالا اگر عراق، یونس محمود، شاکر وعبدالزهرای احتمالا سالم را در اختیار دارد، کره‌جنوبی هم با هونگ سونگ مین (زننده هر 2 گل بازی یک‌چهارم نهایی)، چادوری (فرزند چابوم کئون، بهترین لژیونر تاریخ آسیا) و جمعی از جوان‌ترین و مستعدترین بازیکن تاریخ کره‌جنوبی هدفی غیر از شکستن طلسم 17ساله فینالیست‌شدن در جام ملت‌های آسیا ندارد.