|  امید محمودی 22 ساله  |   لیسانس ادبیات   |

موضوع نوعدوستی، موضوع تاریخ انسان و اخلاق است. تمام مسأله انسان‌ها، بی‌اخلاقی‌هایشان، اخلاق‌مداری‌هایشان و همه رفتارهای آنها در طول تاریخ، مستقیم یا غیرمستقیم، به نوعدوستی مرتبط بوده است. وجهی از نوعدوستی بیش از حد و کوته‌نظرانه بوده که به نژادپرستی منتهی شده است و وجهی دیگر از آن بسیار موسع و معتدل که به انسانیت و اخلاق منتهی شده است. مولانا، یکی از افراد تاثیرگذار در این مورد است. او به مسائل اجتماعی زیادی پرداخته. ازجمله مسأله نوعدوستی. من هم آنچه که مولانا می‌گوید را به‌درستی می‌پذیرم. همه افرادی که از نیازمندان دستگیری می‌کنند، انسان‌های نوعدوستی هستند. حضرت مولانا می‌فرماید:   
«شیر مردانند در عالم مدد
آن زمان کافغان مظلومان رسد
بانگ مظلومان ز هرجا بشنوند
آن طرف چون رحمت حق می‌دوند
آن ستون‌های خلل‌های جهان
آن طبیبان مرض‌های نهان
محض مهر و داوری و رحمتند
همچو حق بی‌علت و بی‌رشوتند»
اکنون نمی‌توانم به مورد خاصی اشاره کنم. شاید بهتر باشد این کار را نکنم. اما معتقدم هر زمانی که با دیگران همدلی کرده‌ام، نوعدوستی کرده‌ام:
«پس زبان محرمی خود دیگرست
همدلی از همزبانی بهترست».