شهروند| نامه‌نگاری توکلی به رئیس‌جمهوري ادامه دارد. البته این بار زیر این نامه را الیاس نادران هم امضا کرده است. این دو اقتصاددان در نامه خود اعلام کردند مدل بسته خروج از رکود نسخه شکست‌خورده صندوق بین‌المللی پول است که از دولت سازندگی تاکنون درحال اجراست و خود از عوامل وضع موجود است. در این نامه آمده است مدل تحلیلی به‌کار‌رفته مدل نئوکلاسیک است که به دنبال تعادل در بازارهای چندگانه، پول، سرمایه، کار و کالا و آزادسازی عرضه و تقاضا در تمام بازارها و خودداری دولت از هر نوع مداخله‌ای در اقتصاد است. نسخه‌ای که صندوق بین‌المللی پول برای چند دهه بر جهان تحمیل کرد و جز چند کشور که از تعداد انگشتان یک دست تجاوز نمی‌کند، در بقیه کشورها به شکست انجامید. دو کارشناس اقتصادی تأکید کرده‌اند: این نسخه از آغاز دولت سازندگی تاکنون در کشور، کم و بیش، درحال اجراست و خود یکی از عوامل مهم وضع موجود است. نادران و توکلی معتقدند: تحریم نقش حایز اهمیتی در رکود تورمی در دو سه‌سال اخیر بازی کرده ولی آنچه بسته سیاستی در تعلیل و تحلیل وضع ارایه داده است، با واقعیات تطبیق درستی ندارد. در واقع، آغاز شرایط رکودی به سال‌های 85-84 بازمی‌گردد که درآمد هنگفت نفتی با اصرار رئیس دولت و حمایت اکثریت مجلس، با سرعت در بودجه وارد شد. در همان شش ماه اول دولت آقای احمدی‌نژاد، یعنی نیمه دوم ‌سال 84، تزریق دلار نفتی چنان افزایش یافت که اعتبارات هزینه‌ای و تملک دارایی سرمایه‌ای را نسبت به ‌سال 1383 به ترتیب، 4/51 و 7/62‌درصد افزایش داد. این دو نماینده مجلس تأکید کرده‌اند موضوع بسیار مهم دیگر، غفلت یا تغافل از جنبه‌های نهادی اقتصاد ملی مانند فساد سیستمی، تأثیر نفوذ سیاسی در شکل‌گیری بودجه دولت، ساختار نامناسب اداری، کشمکش‌های ناشی از قبیله‌گری سیاسی، بی‌ثباتی سیاست‌ها و قوانین و فقدان یا ضعف ساختارهای سیاسی لازمه مردمسالاری در چاره‌جویی گذر از رکود تورمی موجود است. در این نامه تأکید شده است که سیاست دولت در این بسته برای شناور ساختن نرخ سود بانکی متناسب با تورم انتظاری و «ایجاد رقابت بین بانک‌ها» به دلیل وجود تبانی و فساد و تجربه تلخ سال‌های اخیر در مسابقه مخرب بانک‌ها و موسسات مالی اعتباری برای جذب سپرده بیشتر، نرخ را به 35 و حتی 50‌درصد می‌کشاند.