فاطمه  راکعی شاعر

هرکسی که در این کشور زندگی می‌کند، هميشه همراه خود خاطرات تلخ و شیرین زیادی را دارد. من هم از این موضوع مستثنا نیستم و همراه خود خاطرات زیادی در ذهنم حمل مي‌كنم. بعضی مواقع نیز به آنها فکر می‌کنم و غالبا هم هر زمان یادآور بعضی موضوعات خوب و بد براي من است. اما یکی از موضوعات یا شاید خاطراتی که در چند روز اخیر ذهن مرا درگیر کرده است و از سوی من به‌عنوان یک خاطره تلخ می‌توان قلمداد کرد، تصمیمات و گفته‌های شهردار تهران است که چند روزی است به‌صورت غیرقابل توصیفي ذهن مرا مخدوش و ناراحت کرده است. اما این موضوع طبیعی است و هرچه به این ناراحتی اخیرم فکر می‌کنم برايم قابل دفع و هضم نيست و من باید به‌عنوان یک فعال سیاسی و مهم‌تر از آن فعال حوزه زنان به اين موضوع توجه زيادي را قایل شوم، این موضوع مرا غمگین و مشوش كرده است. در چند روز اخیر به این موضوع از جهات مختلف نگاه کردم و سعی کردم که کاملا آن را به‌صورت عادلانه بررسی و به نتیجه مطلوبی دست پیدا کنم. گفته‌های شهردار را کاملا غیرطبیعی و غیرتخصصی ارزیابی کردم زیرا موضوع اول این مسأله است که این کار و تبیین این موارد در عهده اختیارات ایشان نیست بلکه عقیده دارم این موضوع کاملا فرهنگ ما را مورد تهاجم و آسیب قرار خواهد داد. این عمل مصادف با تخریب موازین و ارزش‌های جامعه زنان ایران است و جالب‌تر این موضوع است که شما زمانی‌كه به حرف‌های شهردار تهران دقت می‌کنید و به جزییاتش مي‌نگريد، متوجه نقض روشن در سخنان ايشان مي‌شويد. کاملا اين گفته‌ها ناآگاهانه تبیین شده بود. از رويي اين موضوع كاملا يك موضوع اهانت‌آميز به زن و جايگاه زن در جامعه است. اين موضوع به حدي مرا آزار مي‌دهد كه در بعضي اوقات فكر مي‌كنم كه دليل اين سخنان و اين حرف‌ها  نشأت گرفته از چه اهدافي است. اگر اين اهداف نزديك شدن به افراد و گروه‌هاي خاص است و خرج كردن اين اهداف و سلايق زياد نه به نفع شما است و به نفع مردم هم نيست. بارها ديده‌ايم كه افراد مختلف از فرهنگ و سابقه تمدن كشورشان صحبت كرده‌اند اما ما كه 3هزار‌سال تمدن داريم آيا بايد اين موضوعات در كشور ما آن هم از سوي يك مقام مهم شهري ابراز شود و به آن نيز پرداخته شود. اين كشور خون‌ها و جانبازان زيادي را در عرصه آزادي و استقلال كشور داده است و زحمات زيادي مردم درباره استقلالشان كشيده‌اند و زيبا نيست كه ما با بعضي سخنان و تمهيدات تمام اين ارزش‌ها را زير پا بگذاريم و آنها را فداي اهداف خود کنیم. اين موضوع كاملا مغايرت با اوليه‌ترين حقوق انسان‌ها و حقوق شهروندي هر شخص در جامعه دارد. اينكه از شما بخواهند به خاطر اهداف كسان ديگر فضاي كاري شما و محيط آن دچار تغيير شود و اين تغييرات بدون رضايت خود شخص شما انجام شود نقض كامل حقوق يك انسان است. اما خاطره‌اي را مي‌توانم براي شما ذكر كنم كه از شنيدن آن كاملا خوشحال شدم و زماني كه مطلع شدم تا روزها از آن موضوع مسرور و سرخوش بودم و مي‌توانم به‌عنوان يكي از شيرين‌ترين خاطراتم آن را ذكر كنم. موضوع برمي‌گردد به دانشگاه آزاد و موضوعات پيرامون آن، يكي از روزها در خبرها خواندم و توسط چند نفر از دوستان مطلع شدم كه رئيس حراست دانشگاه آزاد اعلام كرده است تمام اعضاي حراست اين سازمان از اين زمان به بعد اجازه تذكر در باب بدحجابي به دانشجويان را ندارند و اگر كسي نيز اين كار را انجام دهد، مورد بازخواست قرار خواهد گرفت و با آن برخورد خواهد شد و در ادامه اين خبر آمده بود كه اين موضوع، يك موضوع فرهنگي است و نبايد با موضوعات فرهنگي در جامعه اين‌گونه برخورد كرد. تا روزها از اين موضوع خوشحال بودم و در فكر داشتم كه پرداختن به موضوعات فرهنگي جامعه از جانب لطافت و علم تا چه حدي تاثيرگذار است و در راستاي حقوق شهروندي قدم نهادن است.