پیمان حاج‌محمود عطار  حقوقدان

در حال‌حاضر با توجه به اهمیت موضوعی که ذکر خواهم کرد و تلاش‌های زیادی که من و دوستانم در این باب انجام دادیم و همچنین با توجه به این‌که فعال‌حقوقی هستم، به‌ویژه حقوق‌محیط‌زیست، اتفاق خوبی که ذکر خواهم کرد که بیش از هر اتفاق یا واقعه دیگری، جنبه اجتماعی دارد، اتفاقی است که مرتبط با محیط‌زیست است.  
مدت بسیار مدیدی بود که در اخبار، روزنامه‌ها و رسانه‌ها، می‌خواندم و می‌شنیدم که مناطق پیرامون قله دماوند که از جنس پوکه معدنی است و این نوع خاک برای ساختمان‌سازی بسیار باارزش است، توسط افرادی به‌عنوان و به اسم معدن، مورد بهره‌برداری و استخراج قرار می‌گرفت. با این روند و بهره‌برداری، عملا منطقه زیبای زیست‌محیطی دماوند و قله دماوند که نماد ایران و متعلق به همه ایرانیان است و این منطقه برای خاورمیانه و حتی جهان، منطقه بسیار مهمی به شمار می‌رود، در معرض نابودی قرار داشت. ‌پیگیری‌های مکرر و تلاش دوستداران محیط‌زیست موجب شد که دیروز از سوی رئیس قوه‌قضائیه، دستور توقف برداشت از این منطقه، صادر شود. من، هم به‌عنوان یک شهروند ایرانی و هم به‌عنوان یک فعال حقوقی محیط‌زیست، تلاش خود و دوستانم را به‌رغم زمان طولانی و تأخیر مسئولان منجر به نتیجه دیدم. گرچه این نگرانی وجود دارد که افراد ذینفع در این بهره‌برداری بتوانند با رایزنی‌های پشت‌پرده و به‌صورت پنهانی به کارهای خود ادامه دهند و این بهره‌برداری را به قیمت نابود کردن نماد ایران و ایرانیان، از سر بگیرند.   
اتفاق و مواجهه تلخی که در اجتماع، همواره با آن روبه‌رو بوده و هستم و همیشه برایم دردناک بوده است، مواجهه با پدیده شوم تکدی‌گری، گدایی و کارِ کودکان‌کار در خیابان‌ها، کارگاه‌های تولیدی و صنعتی است. دیدن این کودکان تلخ‌ترین اتفاق و مواجهه من با اجتماع است؛ و متاسفانه یک بار و دوبار نیست که اتفاق می‌افتد و با آن برخورد می‌کنم. وقتی چنین کودکانی را در خیابان‌ها می‌بینم، تمام روز من خراب می‌شود؛ ذهنم به‌هم می‌ریزد و جز تاسف خوردن، هیچ‌چیز دیگری از دستم برنمی‌آید تا برای این کودکان انجام دهم. کودکانی که باید به جای فضای شلوغ و کثیف خیابان، در فضای آرام و پاکیزه خانه، به جای سروکله زدن با غریبه‌ها، با پدر و مادرشان هم‌صحبت شوند و به‌جای اشتغال به کار، اشتغال به تحصیل داشته باشند. هر روزه شاهد چنین صحنه‌هایی هستیم و توان مواجهه و برخورد با چنین وقایعی، دیگر نیست و تحملم طاق شده است؛ آن هم در شرایطی که امکانات و قوانین بسیار زیادی جهت جلوگیری از این اتفاقات در کشور وجود دارد و این موضوع، دردناک است.