من محمدظاهر حاجی‌پور،27ساله، اهل شهرستان اشنویه در استان آذربایجان‌غربی هستم. از 12سال پیش به‌عنوان امدادگر در جمعیت هلال‌احمر فعالیت می‌کنم و اکنون دارای درجه نجاتگر1 هستم.
بیست آذر‌ سال 92 بود، برف شدید که بارش آن از روز قبل شروع شده بود باعث قطع ارتباط جاده‌‌های اصلی و فرعی و روستاهای شهرستان اشنویه شده بود، ارتفاع برف به بیش از یک متر رسیده بود.
ما از چند روز قبل با توجه به هشدارهای هوا‌شناسی و معاونت امدادو‌نجات هلال‌احمر استان و مدیریت بحران شهرستان خود را برای مقابله با هرگونه حادثه‌ای آماده کرده بودیم.
صبح زود حوالی ساعت  5:30 رئیس جمعیت هلال‌احمر شهرستان اشنویه از طریق تماس تلفنی با من و چند نجاتگر دیگر درخواست کرد هرچه سریع‌تر خود را به جمعیت هلال‌احمر شهرستان برسانیم. وقتی از پنجره منزل ارتفاع برف را مشاهده کردم شوکه شدم.
لباس‌های مخصوص کوهستان را پوشیدم و به پایگاه مراجعه کردم، بعد از رسیدن به شعبه به 2 تیم تقسیم شدیم و بلافاصله هر چهار چرخ خودروهای آمبولانس و پیکاب شعبه را زنجیر کردیم و آماده خدمت شدیم.  در این فاصله بود که از طریق تماس تلفنی یکی از همشهریان خبردار شدیم که یک خانم سالخورده در روستای سیبیان در 2 کیلومتری اشنویه دچار عارضه قلبی شده و به علت بسته بودن مسیر مواصلاتی هیچ‌گونه امکاناتی وجود ندارد تا او را به بیمارستان منتقل کنند.2 تیم امدادی به سمت روستا حرکت کردیم اما بارش شدید برف باعث شد خودروهای ما در اول جاده خاکی روستا گیر کند و مجبور شویم 2 کیلومتر راه را با پای پیاده طی کنیم و خود را به منزل آن خانم برسانیم. زمانی که به منزل مصدوم رسیدیم شادی و امید در چهره اعضای خانواده آنان به خوبی مشاهده می‌شد.
سریعا اقدامات پیش‌بیمارستانی را بر روی مصدوم انجام دادیم و با پای پیاده او را تا محل توقف خودروهای امدادی منتقل کردیم و این مادر سالخورده را صحیح و سالم به بیمارستان نبی‌اکرم‌(ص) شهر رساندیم. اعضای خانواده این خانم بعد از پایان عملیات بسیار خوشحال بودند و از ما تشکر کردند. بعد از انتقال این خانم، به محورهای اشنویه به ارومیه و اشنویه به پیرانشهر جهت ارایه خدمات اعزام شدیم. همان روز کمک‌های زیادی صورت گرفت ازجمله نجات زن باردار، کودک 5 ساله و... اما من همیشه این خاطره را برای دوستان نقل می‌کنم که ما در آن روز سخت باعث نجات این مادر شدیم.