[مژگان کلهر، نویسنده و منتقد کتاب‌های کودک و نوجوان] هیچ‌وقت برای افتادن بچه‌ها در وادی کتاب‌خوانی دیر نیست. ممکن است بچه‌ای داشته باشیم که کتاب‌خوان نباشد و با معرفی کتابی خاص او را به سمت ادبیات بیاوریم. مسأله، آشنا کردن بچه‌ها با ادبیات است. خیلی وقت‌ها ممکن است کتابی که به بچه‌ای می‌دهیم دوست نداشته باشد. هر روز از خودم می‌پرسم چطور باید بچه‌ها را به این وادی کشاند؟ برای پاسخ دادن به این پرسش هم باید هر روز راهی جدید ساخت.
نوشتن مهم است، اما اگر نوشتن را هم مهم ندانیم باید بدانیم ادبیات خیلی مهم است. ادبیات باعث می‌شود بچه‌ها سراغ معضلات دیگر نروند و چون با ادبیات آشنا هستند سمت و سوی زندگی‌شان تغییر کند. این تغییر قبل از هر چیز از مدرسه یا معلمی که با بچه‌ها سر و کار دارد، شروع می‌شود. بچه‌ها به خودی خود ممکن است احساس نیاز به نوشتن نکنند. سوژه‌های خلاقانه، کتاب‌های جذاب و بحث‌هایی که معلم در کلاس مطرح می‌کند می‌تواند در فعالیت‌های بچه‌ها موثر باشد و آنها را به سمت و سوی کتاب‌خوانی و نوشتن ببرد. ما باید برای آنکه بچه‌هایمان به این وادی وارد شوند، تلاش کنیم، آموزش دهیم و سعی کنیم راه درست را انتخاب کنند. بچه‌هایی که حالا شاهد انشاخوانی آنها هستیم، کسانی‌اند که حتما معلمان خلاقی داشته‌اند؛ مردان و زنانی که به بچه‌ها انگیزه داده‌اند و حالا این بچه‌ها برایمان انشا می‌خوانند و با وجود سن کم‌شان دوست دارند ادبیات در زندگی‌شان جاری باشد.