اعتراضات به لایحه شهروندی هند پس از ایالت‌های شمال‌شرقی ازجمله آسام، تریپورا و اروناچال پرادش، روز شنبه به سایر مناطق این کشور مانند اوتار پرادش، بیهار و دهلی گسترش یافته است.
لایحه جنجالی شهروندی هند به دنبال اعطای حقوق شهروندی به اقلیت‌های غیرمسلمان از کشورهای بنگلادش، پاکستان و افغانستان است که قبل از سال ۲۰۱۵ وارد هند شده‌اند.
این لایحه ابتدا سال ۲۰۱۶ در پارلمان هند مطرح شد، اما به دلیل اعتراضات گسترده، رسیدگی به آن به زمان دیگری انتقال‌یافت. این لایحه را آمیت شاه، وزیر کشور هند بار دیگر در پارلمان این کشور مطرح کرد و توانست در مجلس لوک سابها (مجلس پایین) ۳۱۱ رأی موافق کسب کند.
این لایحه روز پنجشنبه در مجلس علیای هند تصویب نهایی را به دست آورد تا مسیر ورود آن به قانون اساسی هند هموار شود. اما همزمان با این اقدام، مناطق شمال‌شرق ازجمله ایالت آسام هند روز گذشته و امروز شاهد اعتراضات گسترده و همچنین بروز خشونت‌های متعدد بود.
روز جمعه صد‌ها‌هزار مسلمان در ایالت‌های اوتار پرادش و بیهار به خیابان‌ها آمدند و علیه لایحه شهروندی هند اعتراض کردند. در چندین شهر بزرگ ایالت اوتار پرادش، معترضان با سر دادن شعارهایی علیه سیاست‌های حزب حاکم بهارتیا جانتا پارتی اعلام کردند که آنها تسلیم نخواهند شد. در شهر علیگر، حدود ۳۲هزار دانشجوی دانشگاه اسلامی علیگر با حضور در خیابان‌ها به لایحه شهروندی هند اعتراض کردند.
همچنین هزاران نفر در شهر لاکنو با حضور در مرکز شهر مخالفت خود با این لایحه را اعلام کردند. در ایالت بیهار بیش از ۱۰۰هزار مسلمان در منطقه گایا ضمن انتقاد از دولت هند به تصویب لایحه شهروندی اعتراض کردند. علاوه بر این اعتراضات مشابهی در شهر دهلی نو علیه لایحه شهروندی به وقوع پیوسته است. روز گذشته صدها دانشجوی دانشگاه جامیا ملیا اسلامیا با حضور در خیابان به این لایحه اعتراض کردند.
منتقدان به این لایحه اعلام کرده‌اند که لایحه شهروندی هند بخشی از هدف حزب حاکم بهارتیا جانتا پارتی (بی‌جی‌پی) برای به حاشیه‌کشاندن بیشتر مسلمانان این کشور و نقض اصول سکولار در جامعه هند است. معترضان می‌گویند مسلمانان در هند مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند و گروه‌های هندو چندین فرد مسلمان را به اتهام‌های ثابت‌نشده به قتل رسانده‌اند، این لایحه مسلمانان هند را آسیب‌پذیرتر می‌کند. منتقدان این طرح همچنین می‌گویند که به نظر می‌رسد دولت قصد دارد تغییرات بزرگی را در جامعه هند ایجاد کند. بسیاری از افراد این سوال را مطرح کرده‌اند که چرا دولت هند تنها اقلیت‌های متعلق به سه کشور افغانستان، بنگلادش و پاکستان را مطرح کرده است، در صورتی که اقلیت‌ها در سایر کشورهای همسایه هند مانند تامیل در سریلانکا هم با آزار و اذیت مواجه هستند.