در ژوئیه 1973 لس آسپین، نماینده ایالت ویسکانسین از طریق تبلیغی در روزنامه‌ای نه چندان نام‌آشنا باخبر شد که نیروی هوایی ایالات متحده در حال برنامه‌ریزی برای خرید دویست توله‌سگ، با تارهای صوتی بسته‌شده به‌منظور جلوگیری از پارس کردن معمولی، برای آزمایش‌های مربوط به گازهای سمی است. کمی بعد از آن مشخص شد که ارتش نیز استفاده از سگ‌های بیگِل  - این بار به تعداد چهارصد قلاده - را برای آزمایش‌های مشابه دیگری پیشنهاد کرده است. به این ترتیب اعتراض نیرومند عمومی آغاز شد و خشم عمومی درباره آزمایش‌های خاص روی حیوانات را برانگیخت. حقیقت این است که آزمایش‌های ارتش و آزمایش‌های پیشنهادی نیروی هوایی طوری طراحی شده بودند که حیوانات بسیاری رنج می‌کشیدند و می‌مردند بدون آنکه هیچ یقینی وجود داشته باشد که این آزمایش‌ها منفعتی برای انسان‌ها داشته است. (آزادی  حیوانات، پیتر سینگر)