پولاد امین| دیروز خوانندگان، هنرمندان و علاقه‌مندان موسیقی جمع آمدند و تورج شعبان‌خانی را به سمت خانه آخرش بدرقه کردند. هنرمندی که به قول علیرضا عصار «ذائقه‌ای درخشان و صمیمی در ساخت ملودی داشت». یا همان‌طور که استاد محمدعلی بهمنی گفته: «مردی که با مرگش شاعران داغدار شدند».
در مراسم تشییع پیکر تورج شعبان‌خانی، خالق «بهاربهار»  هنرمندان و مدیران بسیاری حضور داشتند. مهم‌تر از این اما حضور مردمی بودآثار این هنرمند مثل، «آدمک» و «پروانه من، پروانه من بی‌تو چه کنم مستانه من» را فراموش نکرده بودند، با اینکه تورج‌خان در این ماه‌های آخر عمر از ناکامی‌ها و نامرادی‌ها و بی‌توجهی‌ها می‌نالید: «من نیز مانند همه هنرمندان دیگر با گرفتاری‌های زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کنم. مسئولان و متولیان هنر هم زمانی به یاد من خواهند افتاد که دیگر در این دنیا نیستم و همانند دوستان دیرینم به زیر خاک رفته‌ام. هنوز که هنوز است نمی‌دانم چرا نباید وقتی هنرمندان نفس می‌کشند، به یادشان باشیم و زندگی را برایشان آسان‌تر کنیم»...

مراسم تشییع پیکر تورج شعبان‌خانی تبدیل شد به مراسمی در تجلیل از موسیقی و موسیقیدانی که عبدالجبار کاکایی‌، شاعر و ترانه‌سرا  او را «شبیه‌ترین به هنر خود» نامید. هنرمندی که محمدعلی بهمنی از مهربانی‌ها و خوبی‌های او گفت و از هنرمندی‌اش: «خودتان می‌دانید تورج شعبان‌خانی چه ظرفیت‌هایی در موسیقی داشت. او کسی است که خوبی‌ها، مهربانی‌ها، صدا،‌ موسیقی و خانواده او را می‌شناسید. او چقدر به دیدارها و نشستن‌ها شیفتگی داشت. در بندر بودم که خبر فوتش را شنیدم و بالاخره توانستم خودم را برسانم. شرمنده خانواده او شدم؛ چون صمیمیت‌ها بیشتر از این بود که بخواهد تأخیری در تسلیت باشد».
ویگن داوودی آهنگ‌ساز و صدابردار او را کسی نامید که «برخلاف بیشتر هنرمندان که دارای دوچهره داخل استودیو و خارج استودیو بودند، تورج در داخل و خارج یکی بود». عبدالجبار کاکایی نیز «استثنایی که با دو نسل کار کرد، جامعه را شناخت و با آثاری که ساخت، توانست ماندگار شود».
سیمین غانم در سخنانش در تجلیل از تورج شعبان‌خانی به آخرین حرف‌های او با روزنامه شهروند اشاره کرد: «تورج یکی از پاک‌ترین انسان‌هایی بود که دیده بودم. روحیه‌ای لطیف و حساس داشت. با وجود مشکلات و شرایطی که داشت، در ایران ماند و کارهای سطح پایین را قبول نمی‌کرد. آخرین چیزی که گفت این بود که دلم از روزگار گرفته، چون کارهای زیادی برای موسیقی کردم ولی آن‌گونه که باید، بازخورد مالی و معنوی برایم نداشت.
اکبر آزاد و سیدعباس سجادی هم از تورج شعبان‌خانی گفتند. همه به لحنی که انگار نه انگار درباره هنرمندی از دست‌رفته صحبت می‌شود. تورج شعبان‌خانی را به اعتبار میراثش نمی‌توان به فعل ماضی تعریف کرد.

خشایار اعتمادی اما واقعیاتی دردناک از تورج می‌گوید: «در این سال‌ها افسردگی و غم را از شنیدن صدای تورج می‌شد فهمید. تورج آدم مظلومی بود.»