سلجوقیان یا همان سلاجقه، 160سال بر ایران حکم راندند. سرسلسله این دودمان یعنی طغرل یکم، نواده سلجوق از بزرگان ترکان غوز بود که با شکست‌دادن سلطان مسعود غزنوی در نیشابور تاج‌گذاری کرد و پس از او 16 پادشاه دیگر از سلاجقه بر تخت نشستند. سلجوقیان دوران اوج خود را در زمان حکمرانی دو پادشاه یعنی آلپ ارسلان و سلطان ملکشاه تجربه کردند و وسعت سرزمین و قوت نظامی‌شان بر همه دولت‌ها و سرزمین‌های همسایه برتری داشت. اما از میان همه شاهان سلجوقی، آلپ ارسلان به‌عنوان جانشین بلافصل طغرل در دهمین سال سلطنت خود مرگی عجیب را تجربه کرد. ماجرای این مرگ عبرت‌انگیز از این قرار است که او در جلسه‌ای بر یکی از حکام محلی به نام یوسف خوارزمی خشم گرفت و همان جا دستور قتلش را صادرکرد. یوسف که در مجلس حضور داشت، دست از جان شسته و با خنجری در دست به سمت آلپ ارسلان هجوم برد. نگهبانان پیش آمدند تا کارش را بسازند، اما پادشاه سلجوقی که تیراندازی بی‌نظیر و برجسته بود و تیرش هرگز به خطا نمی‌رفت، آنان را بازداشت کرد و بلافاصله تیری در چله کمان گذاشت تا یوسف را شخصا مجازات کند. تیر از کمان رها شد، اما در کمال تعجب به هدف ننشست تا یوسف با خنجر آخته کار سلطان مغرور را بسازد.