شهروند|  وحید و سیدرضا فقط 25 سال داشتند. یک ‌نفر با هلال‌احمر تماس می‌گیرد و از مفقودشدن فردی بر اثر ریزش چاه خبر می‌دهد. وحید و سیدرضا به محل حادثه اعزام می‌شوند. در حین عملیات، زمین اطراف چاه ریزش می‌کند و وحید و سیدرضا به درون چاه می‌افتند. آنها جان خود را از دست می‌دهند. وحید و سیدرضا فکرش را نمی‌کردند که دو ‌سال بعد به هم‌قطاران‌شان بی‌دلیل حمله شود؛ اما این اتفاق افتاد و عصر یکی از روزهای گذشته امدادگرانِ هلال‌احمر شهریار در ساختمان امدادیِ این شهر محاصره شدند.
سپرِ انسانی برای خودروهای نجات
در روزهایی که گروهی از مردم به افزایش قیمت بنزین اعتراض می‌کردند، عده‌ای راه خود را از معترضان جدا و با سلاح سرد به ساختمان امدادیِ هلال‌احمر شهریار حمله می‌کنند. امدادگران که از ماجرا باخبر می‌شوند، بلافاصله کارهایی برای محکم‌سازیِ درهای ورودی انجام می‌دهند. آشوبگران سراغ درِ پارکینگ می‌روند تا آن را بشکنند، همه شیشه‌ها را پایین می‌آورند. هدف‌شان آمبولانس‌ها و خودروهای امدادی است. آنها درنهایت می‌خواهند کل ساختمان را به آتش بکشند. مدیرعامل هلال‌احمر استان تهران که از ماجرا باخبر می‌شود، حفظ جان امدادگران را اولویت می‌داند و از آنها می‌خواهد که ساختمان را ترک کنند اما امدادگران «ماندن» را ترجیح می‌دهند و در ساختمان می‌ایستند. مکالمه‌ها از راه بی‌سیم ادامه پیدا می‌کند. مدیرعامل هلال استان تهران باز هم تأکید می‌کند که ساختمان خالی شود؛ اما امدادگران کنار وسیله‌های نجات می‌مانند تا سپر انسانی درست کنند.
«گفت‌و‌گو» در برابر «میله‌های بزرگ»
امدادگران هلال‌احمر شهریار راه گفت‌و‌گو را پیش می‌گیرند. آنها با آشوبگرانی که میله‌هایی بزرگ در دست دارند، حرف می‌زنند تا تعرض به پایان برسد؛ اما دیالوگ‌ها فایده‌ای ندارد و یک در شکسته می‌شود و آشوبگران سراغ درِ دیگر می‌روند. معاون امدادونجات هلال‌احمر استان تهران ‌می‌گوید: «امدادگران به آشوبگران گفتند که این محل برای امدادرسانی است و گفتند که برای ما فرقی نمی‌کند فرد آسیب‌دیده متعلق به کدام طرف و جریان است و ما فقط کارمان امدادرسانی است؛ اما آشوبگران گوش‌شان بدهکار نبود و همه شیشه‌ها را شکستند. ما از نیروهای امنیتی درخواست کمک کردیم  اما حضور سریع آنها میسر نبود.»
این ساختمان باید به‌آتش کشیده شود!
آشوبگران تابلوی برق را نشانه می‌گیرند. قصد اصلی آنها به‌آتش‌کشیدنِ کل ساختمان است. امدادگران اما به هر نحوی که شده این اجازه را به آشوبگران نمی‌دهند ولی آشوبگران به بخشی از ساختمان امدادی می‌رسند و آتش راه می‌اندازند. امدادگرانی که مدام از راه بی‌سیم دستور «ترک محل» را می‌شنوند، خود را به آب و آتش می‌زنند تا شعله‌ها گسترده نشود. مقاومت نجاتگران آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند تا نیروهای انتظامی از راه می‌رسند و آشوبگران متفرق می‌شوند. ابراهیم تاجیک‌نوری می‌گوید: «به ساختمان امدادی شهریار آسیب زیادی وارد شد. تمام شیشه‌ها و درِ ساختمان شکسته شد. اما نکته این بود که امدادگران محیط را ترک نکردند. آنها با غرور ایستادند و از مجموعه حفاظت کردند. اگر مقاومت امدادگران نبود، آشوبگران خودروهای امدادی را به آتش می‌کشیدند و شاهد خسارت به مراتب سنگین‌تری بودیم.» در ساختمان اداری-امدادیِ هلال‌احمر شهریار خودروهای امدادی، انبار آماده عملیات، مرکز پاسخگویی اضطراری و تجهیزات تیمی و انفرادی امدادگران
قرار دارد.
استرس به توان ۲
امدادگران با آنکه دوره‌های بسیاری را گذرانده و برای حضور در عملیات‌های سختِ نجات آماده و ورزیده شده‌اند، اما همواره با استرس‌های مختلفی دست‌وپنجه نرم می‌کنند تا بتوانند فرد حادثه‌دیده را نجات و آرامش و سلامتی را به او هدیه دهند. حالا حسابش را کنید که آنها با استرس جدیدی به نام «مواجهه با آشوبگران» روبه‌رو شده‌اند؛ مواجهه با گروهی که قصدشان تخریب اموال عمومی و ایجاد ناامنی است. تاجیک نوری می‌گوید: «امدادگران هلال‌احمر شهریار در این حادثه آسیب جسمی ندیدند، اما با آن برخوردهای شرارت‌آمیزی که مواجه شدند، روحیه‌شان آسیب دیده است.»
ما بی‌طرفانه کمک می‌کنیم
براساس پروتکل‌های فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب‌سرخ و هلال‌احمر امدادگران و سازمان‌های امدادی در تمام درگیری‌ها از هرگونه تعرض مصون‌ هستند؛ چون برای امدادرسانی می‌آیند و بی‌طرفی سرلوحه کارشان است. معاون امدادونجات هلال‌احمر استان تهران معتقد است: «وقتی به یک ساختمان غیرامدادی تعرض می‌شود، خسارت مالی به بار می‌آید. اما وقتی به یک مرکز امدادی تعرض می‌شود، جدای از خسارت‌های مالی، جان انسان‌ها به خطر می‌افتد؛ چون دیگر امکان کمک به فرد آسیب‌دیده وجود ندارد. این خسارتی مضاعف به خودِ مردم است. امدادگران در حادثه شهریار از اموال مردم مراقبت کردند تا بتوانند خدمات خود را ارایه دهند. در همان روزهای شلوغ در محور هراز و فقط در یک شب یک‌هزارو100نفر از در راه‌ماندگان اسکان داده شدند.» به گفته تاجیک‌نوری، بلافاصله بعد از دورشدن آشوبگران مدیرعامل استان تهران دستور می‌دهد که تیمی برای بازسازی به هلال‌احمر شهریار عازم شود تا فورا کارهایی برای بالابردن سطح ایمنی ساختمان انجام شود. این اتفاق 24ساعت بعد از حادثه عملی می‌شود و حالا ساختمان امدادیِ شهریار آماده به خدمت است.
حادثه دیگری که در چیتگر اتفاق افتاد
شاید برای خودتان اتفاق نیفتاده باشد، اما احتمالا در جاده‌ها با صحنه‌هایی مواجه شده‌اید که جوانانی سرخ‌پوش در حال یاری‌رسانی به در راه‌ماندگان‌اند. این جوانان تمام شبانه‌روز در پایگاه‌های امدادونجات هوشیارند تا به‌سرعت حادثه را از رو ببرند. در پایگاه‌هایی که امدادگران در آن مستقرند، جدا از تجهیزات امدادی، نهایتا یک تلویزیون و چند وسیله ساده ورزشی وجود دارد که با آن بتوانند خود را آماده نگه دارند. اما امدادگران این روزها با افرادی روبه‌رو شده‌اند که درکی از کار امدادی ندارند. آن‌طور که تاجیک‌نوری می‌گوید، حادثه دیگری هم از پایگاه چیتگر گزارش شده. تصادفی به این پایگاه اعلام می‌شود. وقتی که امدادگران سوار بر خودروی نجات به سمت محل حادثه می‌روند، برخی از آشوبگران اجازه امدادرسانی را به آنها نمی‌دهند و جلوی کارشان را می‌گیرند. این کار آشوبگران و اغتشاشگران بازی با سلامتی مردم است.