شهروند| وقتی رقابت‌های فوتبال بازی‌های آسیایی درست مانند رو‌زهای گذشته توپ گرد در المپیک تابستانی، ارج و قرب داشت، تیم‌ملی کشورمان با قدرت در رقابت‌های پکن 90 قهرمان شده بود و می‌رفت با تیم ترسناکش در جام ملت‌های آسیا در‌ سال 1992 هم بدرخشد. وقتی خبر همگروه شدن با امارات، ژاپن و کره‌شمالی (رقیب فینال بازی‌های آسیایی پکن) به تهران مخابره شد، قهقهه عمومی به وجود آمد. همه تصور می‌کردند شاگردان علی‌پروین به راحتی از گروه صعود می‌کنند اما پس از برتری 2 بر صفر با گل‌های پیوس و قایقران مقابل کره‌شمالی، اوضاع خوب پیش نرفت. تساوی بدون گل مقابل امارات، انتقادهای زیادی را متوجه علی پروین کرد.منتقدان، این حرف او که 2 تساوی مقابل امارات و ژاپن را برای صعود کافی می‌دانست ناشی از محتاط بودن شخص سرمربی می‌دانستند و اصرار به تعویض نکردن در هر 3 بازی را غیرمنطقی می‌دانستند؛ هرچند پروین هرگاه این جمله را می‌شنید، حرف قدیمی را می‌زد: «نمی‌خواستم به ترکیب تیم برنده بازی با کره‌شمالی دست بزنم.»
این اصرار به قیمت بیرون ماندن جمشید شاه‌محمدی، آقای گل لیگ از ترکیب و بازی فرشاد پیوس نه چندان آماده تمام شد. پروین تصور می‌کرد تیم‌ملی درست مانند 2 جدال قبلی هم می‌تواند بدون انجام بازی زیبا با یک تساوی منجر به صعود از زمین ژاپن درحال اوج‌گیری بیرون بیاید اما گل کاملا مشکوک به آفساید کازیوشی میورای افسانه‌ای (او تا چندی پیش در نزدیک 50سالگی بازی می‌کرد!) رویاهای ما را در فاصله تنها 2 دقیقه تا پایان وقت‌های قانونی به باد داد. درگیری بازیکنان تیم‌ملی با جمال الشریف، داور معروف سوری آن بازی، محرومیت‌هایی برای امثال پیوس رقم زد. به گفته کارشناسان، تیم‌ملی از دقیقه اول بازی نخست ضعف‌های زیادی داشت و اصلاح نشدن نقاط تاریک باعث شد برای اولین‌بار در تاریخ از صعود به مرحله گروهی جام ملت‌های آسیا باز بمانیم. ‌سال بعد هم حذف در دور پایانی مقدماتی جام‌جهانی 1994، آخرین روزهای مربیگری پروین در رده ملی را رقم زد تا حرف‌های آن عده‌ای که پس از جام ملت‌های آسیا از تمام شدن دوره اسطوره فوتبال ایران می‌گفتند ثابت شود. درنهایت ژاپن در نیمه‌نهایی چین و در فینال عربستان قدرتمند را شکست داد. سامورایی‌ها با پایان دادن به سریال قهرمانی‌های متوالی سعودی به آرزوی دیرینه خود رسیدند و قهرمان بازی‌های 2 گروهی و 8 تیمه دوره دهم
 جام ملت‌های آسیا شدند.