در بین چهره‌های سرشناس آلمان نازی، هرمان گورینگ را شاید بتوان مصداق بارز چوب دو سر طلا قلمداد کرد، چه آن‌که در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم هم مورد خشم آدولف هیتلر بود -به دلیل بی‌کفایتی- و هم به‌عنوان یکی از فرماندهان ارشد ارتش آلمان سوژه‌ای مناسب برای دادگاه رسیدگی به جنایت‌های جنگی به شمار می‌رفت. دادگاهی که بلافاصله پس از به‌صدادرآمدن سوت پایان جنگ در شهر نورنبرگ برپا شد و بسیاری از سران آلمان نازی ازجمله هرمان گورینگ را به اعدام محکوم کرد. گورینگ به‌عنوان خلبانی که از مهلکه جنگ جهانی اول جان سالم به‌دربرده‌بود، با ورود به دم‌ودستگاه نازی‌ها خیلی زود پله‌های ترقی را پیمود و به‌عنوان یکی از افراد مورد اعتماد آدولف هیتلر، پاداش وفاداری خود را در‌ سال 1935 با منصوب‌شدن به مقام فرماندهی نیروی هوایی آلمان دریافت کرد. گورینگ پس از دریافت حکم اعدام از نورنبرگ منتظر اجرای حکم نماند و 73‌سال پیش در چنین روزی، برابر 15 اکتبر 1946 با بلعیدن کپسول سیانور به زندگی خود پایان داد.