با یکی از ویژگی‌های بارز اخلاقی آیت‌الله غیوری شروع کنیم؛ شما کدام‌یک از فضایل اخلاقی ایشان را برجسته‌تر می‌دانید؟
ایشان شخصیتی بودند که اگر مطلبی به گوش‌شان می‌خورد، همین‌طور باور نمی‌کردند و بدون آن‌که به کسی بگویند آن مطلب را از راه‌های مختلف پیگیری می‌کردند.
در مسائل فرهنگی چطور؟
در مسائل فرهنگی هم فوق‌العاده عمل می‌کردند؛ نمونه آن هم رسیدگی به حدود 7هزار روحانی بود که با سخنرانی و پیگیری حقوق صنفی آنان بدون آن‌که کسی اطلاعی از فعالیت‌های ایشان پیدا کند، شکل می‌گرفت. باید راه چنین شخصیتی ادامه پيدا كند، شخصیتی که انسانیت را همواره رعایت می‌کرد.
یکی از ویژگی‌های آیت‌الله غيوري، کمک به نیازمندان و آسیب‌دیدگان بود؛ به همین دلیل هم امام خميني(س) ایشان را به‌عنوان نماینده خود در جمعیت هلال‌احمر انتخاب کردند...
بله؛ وقتی که زلزله رودبار و منجیل اتفاق افتاد؛ ما اولین گروهی بودیم که در خدمت ایشان وسایلی آماده کردیم و شبانه به محل حادثه رفتیم؛ مقدار زیادی حوله، پارچه و یک خودرو از مواد غذایی جمع کردیم و با هم به جایی رسیدیم که زمین ترکیده بود و شکاف آن از 10 سانتی‌متر هم بيشتر شده و در برخی از مناطق تا 20 سانتی‌متر هم رسیده بود؛ اما ایشان می‌گفتند که باید برویم و رد شویم و هر چقدر که می‌گفتیم «امکان ریزش وجود دارد» قبول نمی‌کردند و بالاخره از آن مسیر رد شدیم. در راه به خانه‌ای رسیدیم که کلا خراب شده بود، اما صدایی از داخل آن می‌آمد؛ ایشان خواستند که آوارها برداشته شود و درنهایت پیرزنی را از زیر خاک درآوردیم که نفس می‌کشید و سراغ 10 نفر دیگر از اعضای خانواده خود را می‌گرفت؛ حاج‌آقا هم به او دلداری داد و گفت که «همه ما از دنیا می‌رویم، تنها کمی دیر و زود دارد.» در همراهی با ایشان از این دست موارد بسیار داشته‌ایم؛ نزدیک به 9بار در خدمت آیت‌الله به جبهه رفتيم و ایشان هیچ ترسی هم نداشتند که ممکن است اتفاقی برایشان بیفتد.
آشنایی شما با آیت‌الله غیوری به چه سالی بر می‌گردد؟
ما در شهرری انباری داشتیم که مرتبا روضه‌های ایشان هر پنجشنبه برگزار می‌شد؛ کم‌کم با ایشان آشنا شدیم.
چه سالی؟
اوایل انقلاب بود؛ از همان‌جا در خدمت ایشان بودیم و بعدش هم می‌خواستند مدرسه‌ای بسازند که زمین کوچکی داشت و ما هم برای اقامه نماز به مسجدی می‌رفتیم که ایشان امام جماعت بودند، آیت‌الله درخواست کمک کردند و من هم اعلام آمادگی کردم که به ساخت مدرسه کمک کنم.
آیت‌الله غیوری به بحث توانمندی جامعه از نظر اقتصادی - چه در شهر ری و چه دیگر مکان‌های کشور - توجه ویژه‌ای داشتند؛ ایشان سعی می‌کردند که افراد نیازمند جامعه را به‌نوعی توانمند کنند...
بله؛ بعد از آن‌که مسئولیتی در قسمت‌های مختلف به دست آوردند و برای انجام کارهای خیر توانمند‌تر شدند، خیلی احتیاط می‌کردند که کاری نکنند که مردم بخواهند پشت ما غیبت کنند؛ می‌گفتند که مردم اهل غیبت کردن نیستند، اما ما هم نباید کاری کنیم که به این حرکت وادار شوند؛ نسبت به غیبت حساسیت زیادی داشتند. ایشان مدام دنبال زندگی و کار افراد نیازمند بودند.
جناب حریری؛ از علاقه ویژه مردم به شخصیت آیت‌الله بگویید.
ایشان همیشه نسبت به مردم مهربانانه رفتار می‌کردند و طبیعی است که حالا مردم برای از دست دادن این مرد بزرگ ناراحت باشند. با توجه به خدمات ارزشمندی هم که در شهرری انجام دادند، مردم این ناحیه علاقه زیادی به ایشان دارند.
یکی دیگر از مواردی که هنگام یادکردن از آیت‌الله غیوری به زبان می‌آید، بحث ساده‌زیستی ایشان است؛ شما چه نظری در این رابطه دارید؟
روشن‌ترین امر، همین ساده زیستی ایشان است. آیت‌الله اصلا به فضاهای تشریفاتی و تجملی علاقه‌ای نداشتند و از وسایل تجملاتی استفاده نمی‌کردند؛ آیت‌الله از تهیه غذاهای مختلف برای یک وعده غذایی هم گله‌مند بودند.
در آخر اگر صحبتي برای اضافه‌کردن باقی‌مانده است، بفرمایید.
می‌خواهم بگویم که حرکت، نگاه و تمام ویژگی‌های اخلاقی ایشان تحسین‌برانگیز بود. در یک جلسه‌ای بودیم که 6 نفر حاضر بودند، ایشان سعی می‌کردند که نگاه خود را به شکلی بین آن 6 نفر تقسیم و آنها را وارد اظهار نظر کنند؛ همه افراد هم خیال‌شان راحت بود که اگر اشتباهی مرتکب شوند، موردی ندارد. آدم‌هایی نظیر آیت‌الله غيوري، جامعه‌ساز و خانواده‌ساز هستند. ایشان تأثیر بسیاری روی گستره زیادی از گروه‌های مردمی داشتند. ما همیشه از شخصیت ایشان پیروی می‌کردیم. آیت‌الله غیوری باور قلبی به ائمه را راهی برای نجات در برزخ می‌دانست.