یکی از اعتقادات راسخ ما ایرانی‌ها در حوزه تولید، خداحافظی در اوج است. برای بهتر متوجه شدن این موضوع کمی بیشتر برایتان توضیح می‌دهیم. اگر نگاه مختصری به برندهای خارجی بیندازید به راحتی متوجه می‌شوید که بسیاری از آنها برندهای پیر و سالخورده‌ای هستند که نسل‌به‌نسل می‌چرخند و به هیچ عنوان حاضر نیستند پایشان را از حوزه تولید بیرون بکشند. به‌عنوان مثال عمر بعضی از برندهای بزرگ شکلات در جهان به عهد عتیق و جنگ جهانی می‌رسد! این برندها هرگز به اصل خداحافظی در اوج اهمیت نداده‌اند. نسل‌به‌نسل چرخیده و می‌بینید که طرف وارث یک کارخانه بزرگ و 10‌هزار شعبه آن در سراسر جهان شده و خوشبخت و سعادتمند می‌شود اما این موضوع در ایران کمتر اتفاق می‌افتد. چرا؟! زیرا ما ایرانی‌ها به اصل خداحافظی در اوج اهمیت زیادی می‌دهیم. از نظر ما یک برند تولیدی پس از موفقیت و رسیدن به اوج، عمر کاری‌اش به سر آمده و باید در مسیر سقوط بیفتد. مهم‌ترین راهکار ما برای افتادن در مسیر سقوط افت کیفیت است. براساس این راهکار شرکت‌های تولیدی ایرانی پس از مواجه شدن با استقبال باشکوه مردم، دندان طمع خود را کشیده و دور می‌اندازند. اگر باور نمی‌کنید که تولیدکنندگان ما تا چه اندازه انسان‌های قناعت پیشه‌ای هستند برایتان 10مثال بیاوریم که متوجه بشوید چند برند ایرانی پس از شهرت عطای کیفیت را به لقایش بخشیده‌اند تا به صورت زیرپوستی مشتریان اضافه‌شان را بپرانند. راهکار دیگر، افزایش شدید قیمت محصولات پس از شهرت برند است. به این ترتیب مجددا برند به شهرت رسیده درصدد سرریز مشتریان اضافه خود برآمده و دامنه مصرف‌کنندگانش را به پولدارها محدود می‌کند، البته به دلیل این‌که پولدارها نیز مشتریان چندان وفاداری به شمار نمی‌آیند و سریع موضوع مقایسه کیفیت برندها اتفاق می‌افتد و پای خارجی‌ها به میان می‌آید برند نوظهور ایرانی به‌طور خودجوش به سراشیبی سقوط و خداحافظی با اوج می‌افتد.  یک راهکار دیگر نیز وجود دارد و آن اعلام استقلال در برند به شهرت رسیده است. به دلیل این‌که ما ایرانی‌های محترم اصلا تمایل به شلوغ کردن غائله و کار گروهی نداریم در 99‌درصد موارد برند به شهرت رسیده به دلیل اختلافات هیأت‌مدیره از هم می‌پاشد و هریک از مدیران موفق سابق پس از خداحافظی با اوج به تأسیس یک برند جدید و شروع کردن از نقطه صفر تمایل بیشتری نشان می‌دهند. این است که در فیلم‌های ما برخلاف خارجی‌های پول‌دوست، هرگز از مالک برند سرشناس و هزاران شعبه در جهان خبری نیست و عموما ثروتمندان، پول خود را از راه‌های نادرست به دست می‌آورند! عجب اخلاقی است، اخلاق خداحافظی در اوج برای برندداران عزیز ایرانی!