مرضیه  برومند بازیگر وکارگردان

آقای احمدی از بین جمیع جهات آدم برجسته و بزرگی بود. دوست داشتنی و شریف و صادق و با صفا و راستگو و مسئولیت‌شناس و در عینِ حال به تمامِ معنا فرهنگی. او در طولِ زندگی‌ِ خودش، همواره کارهایی انجام می‌داد که به نفعِ فرهنگ مملکت باشد و در این میان، هیچ‌گاه خودش را از پا نینداخت. او نود‌سال زندگی کرد و به همان اندازه هم به جامعه‌اش خدمت کرد و به همین خاطر، باید صد‌سال دیگر هم زندگی می‌کرد، چون زندگیش منشأ خیر بود و تا آخرین لحظه زندگیش به فرهنگ مملکت خدمت کرد. فکر می‌کنم ماندگاری و راز محبوبیتش هم در وهله اول به همین خاطر است.
او نه‌تنها در زندگی شخصی‌اش بلکه در محیط کارش هم بسیار بااخلاق و مسئولیت‌پذیر و وقت‌شناس بود، البته نه‌تنها آقای احمدی بلکه بقیه بزرگانی هم که افتخار همکاری با آنها را در«آرایشگاه زیبا» داشتم به همین شکل بودند. هنرمندانی چون سروش خلیلی، پری امیر حمزه، خانم چهره آزاد، پازوکی و دیمی که همه آنها خاطره بسیار خوبی را برایم به جا گذاشتند. او در زمینه‌های متعدد و مختلفی فعالیت می‌کرد؛ حتی آخرین کتابش هم که یکی دو ماه پیش توزیع شد، نشان‌دهنده روحیه خستگی‌ناپذیری او بود. در زندگی خصوصی‌اش هم به همین شکل بود، یک انسان کامل که خیلی زود همسرش را از دست داد. با این‌که حقش بود تا تجدید فراش کند اما هیچ‌گاه دوباره ازدواج نکرد و خودش بچه‌هایش را به تنهایی بزرگ کرد. بزرگواری او در بین اهالی تئاتر و سینما و تلویزیون هم زبانزد بود. کم سخن می‌گفت و گزیده‌گو بود و آدم از معاشرت با او خسته نمی‌شد. معمولا کهنسال‌ها دچار مشکلاتی می‌شوند و گاهی اوقات زیاد حرف می‌زنند، ولی آقای احمدی همیشه به‌گونه‌ای رفتار می‌کرد که اصلا سن و سالش مشخص  نمی‌شد. یعنی آدم فکر نمی‌کرد که آدم پرسن و‌ سال و پرحرفی است. با این‌که آن‌قدر خاطرات و حرف‌های خوبی برای گفتن داشت و همه مشتاق بودند که او صحبت کند، اما همیشه به اندازه و به قاعده رفتار می‌کرد. آقای احمدی هم وقتی فهمید کهولت اجازه نمی‌دهد که دیگر مثل گذشته فعال باشد، احساس می‌کردم که خودش دوست داشت که زودتر این دنیا را ترک کند و به آرامش برسد. چون احساس می‌کرد که دیگر مفید نیست و نمی‌تواند فعال باشد. فعال و پویا بودن خیلی برایش مهم بود؛ ما متأسفیم برای خودمان که ایشان را از دست دادیم وگرنه مرگ که حق است. همه همکاران من قدر ایشان را می‌دانند و می‌دانم که همه از مرگ او  به شدت غمگین و ناراحت هستند و فکر می‌کنم که خوشبختانه تا حدودی قدر این بزرگوار از جانب همکارانشان شناخته شده بود.