سیدمحمدسجاد عظیمی - داوطلب هلالاحمر
تیم سحر برای فعالیتهای فرهنگی و ایجاد نشاط و امید به زندگی به همراه کاروان سلامت از استانها به مناطق محروم سیستان اعزام میشوند. من بهعنوان داوطلب هلالاحمر افتخار داشتم بهعنوان کارشناس فرهنگی در کنار مردم ایرانشهر باشم. متاسفانه فقر بسیاری در مناطق محروم سیستان دیده میشود، بعد از خشکسالی بسیاری از مردم شغلشان را از دست داده و عملا بیکار هستند. همین موضوع بسیاری از مردان سرپرست خانوار در منطقه را به سمت قاچاق سوخت برای گذران زندگی سوق داده است. همین موضوعات به علاوه محرومیتهای زندگی، تاثیر بسیار بدی بر بچههای ایرانشهری گذاشته است، بهطوری که این بچهها در نقاشیهایشان یا ماشینهای حمل سوخت را میکشیدند یا بهعنوان آینده شغلی رویای در جستوجوی آب را به تصویر میکشیدند. اینها نشاندهنده بحران اجتماعی بالای منطقه است. حالا به همه اینها مشکلات سلامت و بهداشت را هم اضافه کنید. مردم روستاهای ایرانشهر از مشکلات پوستی شدید رنج میبرند، چون در این ماهها هوا بشدت گرم و خشک است. 50درصد بچهها فقط تا پایان دبستان درس میخوانند و شاید 20درصدشان شانس تمامکردن دبیرستان را داشته باشند. دخترها برای کمشدن هزینهها خیلی زود به خانه بخت میروند و پسرها هم به دلیل کمبود امکانات مجبور میشوند راه پدرهایشان را ادامه دهند. کمبود امکانات برای کودکان شاید جبرانش سختتر باشد، در این روزها بچههایی را دیدیم که لوازمالتحریر نداشتند و حتی کفش و دمپایی هم نداشتند تا بپوشند و به مدرسه بروند. متاسفانه چیزی که در این روستاها مشاهده کردیم، باورش برایمان سخت بود که این منطقهها جایی از ایران باشد و این مردم هموطنانمان و اینکه به خوردن نان خشک و گذران زندگی با چند صدهزار تومان قانع باشند. ارتقای آگاهی شاید مهمترین اقدامی باشد که برای این مناطق ضرورت دارد. به هر ترتیب در این روزها من در کنار دیگر داوطلبان هلالاحمر در تیم سحر کلاسهای تفریحی، آموزشی و کارگاههای آموزش کارآفرینی برای کودکان و نوجوانان داشتیم. بازیهای گروهی و برنامههای سرگرمکننده برایشان اجرا کردیم. بهطورکلی همه این کارها برای این بود تا مردم ایرانشهر بدانند تنها نیستند، فراموش نشدهاند و ما در کنارشان هستیم. همینطور هم بود، چراکه وقتی فعالیتهای داوطلبانه و خدمات هلالاحمر را میدیدند، بسیار خوشحال میشدند. به نظر من این فعالیت و همت جمعیت هلالاحمر بسیار جایگاه ارزشمندی دارد، ولی دیگر نهادها باید به فکر رفع محرومیت و توسعه اقتصادی و فرهنگی سیستان به صورت ریشهای باشند. کاروانهای سلامت هم میتواند ادامهدار باشد تا مردم مناطق محروم باور کنند که بلوچ و ترک و لر و کرد هیچ فرقی برای ما ندارد و میتوانیم تاثیر بلندمدتش را شاهد باشیم. مثلا اگر سالی دو بار این امکان فراهم شود که یک بار در تابستان و یک بار پیش از سال نو این خدمات به مردم محروم ارایه شود، تاثیرات بیشتری میگذارد.