گابریل کالدرون: «کنعانیزادگان و امیری افراد ثابت تیمملی ایران هستند، حضور این دو قطعا ما را قویتر میکند ولی روال کار فدراسیون و قوانین بازیها میگوید که باشگاهها میتوانند یک تعداد مشخصی از بازیکنان را در اختیار داشته باشند. به این ترتیب با آوردن این دو ملیپوش، به محدودیت قوانین فوتبال فدراسیون و لیگ رسیدیم و مجبور بودیم برای آنها جا خالی کنیم. اگر به من بود، دوست داشتم همه این بازیکنان ازجمله رفیعی و مصلح را نگه دارم؛ چون همگی بازیکنان خوبی هستند و هر جایی که بروند، تأثیر خودشان را نشان میدهند. محدودیت در تعداد بازیکنان، من را در شرایط سختی قرار داد. باید بازیکنانی که به آنها علاقهمند بودم را به خاطر این محدودیت قوانین فدراسیون و سازمان لیگ، کنار میگذاشتم. من به هر جهت یک نقش و مسئولیتی دارم که آن را پذیرفتهام و باید به عهده بگیرم.»
مهدی پاشازاده: «من همیشه به آقای مایلیکهن احترام گذاشتم و صبر کردم و مزد صبرم را گرفتم. آنموقع رسانهها فراگیر نبودند اما فشار میآوردند اما بیشتر لج و لجبازی بود. آقای مایلیکهن با من رفتار بدی نداشتند اما با رسانهها و کسان دیگر لجبازی داشتند. معمولا جمعهها بازی بود و پنجشنبهها به من میگفتند جزو 18نفر نیستی و من به خانه میرفتم و شنبه صبح برمیگشتم. برای بازی عربستان فکر میکردم باشم اما پای اتوبوس تیمملی به من گفتند مایلیکهن اسمم را از تیم خط زده و آنجا تا میدان راهآهن پیاده رفتم و گریه کردم.»
نادر مشایخی: «آموزش موسیقی در ایران حدود ۸۰سال عقب است، به هیچوجه در هنرستانها و حتی دانشگاهها موسیقی درست آموزش داده نمیشود و متاسفانه باید بگویم که فارغالتحصیلان بعد از دوره آموزشی در مرحله عملی تقریبا مردود هستند. »