مجتبی دلیر، روانشناس اجتماعی، عضو هیأت‌مدیره و دبیر انجمن روانشناسی اجتماعی ایران در گفت‌‌وگو با «شهروند» از اهمیت سینما در جوامع می‌گوید و بر این باور است که در بررسی جامعه ایران در این حوزه باید در نظر داشت که بسیاری اهل سینما رفتن نیستند؛ عده‌ای هم که هرازگاهی به سینما می‌رفتند، امروز این کار را تکرار می‌کنند و در مورد دلیل این شرایط می‌گوید: «یکی از دلایل، نبود سالن و فیلم خوب می‌تواند باشد که به ندرت به چشم می‌آیند؛ اگرچه هزینه بلیت سینما چندان گران نیست، اما دسترسی ارزان‌تر با روش‌های دیگر هم میسر است! از طرفی ابزارهای به‌روز پخش فیلم و امکانات رفاهی سینماها باید به اندازه‌ای باشد که فرد را برای ترجیح سینما به جای دیدن فیلم در خانه مجاب کند.» مجتبی دلیر سینماهای خوب را هم فاقد جذابیت برای مردم می‌داند: «در دوره‌ای سینما 2000 در شهربازی تهران شروع به پخش فیلم سه‌بعدی کرد و مردم استقبال کردند. درحال حاضر چند سینما فیلم‌هایی را با تکنولوژی‌های جدید پخش می‌کنند که در اختیار مردم نباشد؟ آیا تعداد این سینماها به اندازه کافی است؟ پاسخ روشن است.» این روانشناس اجتماعی دور هم بودن و گردهمایی و معاشرت را یکی از نیازهای جوامع بشری امروزی می‌داند و می‌گوید: «مردم نیاز به دور هم بودن، گردهمایی، معاشرت و جشنواره‌های فرهنگی - اجتماعی دارند. اصولا ارتباط با دیگران یک نیاز جدی روانی اجتماعی است و تماشا کردن فیلم در سینما همراه با تعداد زیادی انسان علاقه‌مند دیگر می‌تواند بستر برآوردن این نیاز را فراهم آورد، اما این نوع اکرانِ صرف فیلم جذابیت کافی برای بیننده ندارد و در مواردی هم که معدود سینماها از تکنولوژی‌های جدید استفاده می‌کنند، آن هم با محدودیت‌های ویژه برای پخش فیلم، هزینه‌ای بالا دارد که مانع مهمی محسوب می‌شود؛ مثلا یک خانواده برای دیدن آن فیلم باید هزینه زیادی پرداخت کند که در توان همه نیست.»
این عضو هیأت‌مدیره و دبیر انجمن روانشناسی اجتماعی ایران می‌گوید: «مردم باید در برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت امکان و حق انتخاب برای رفتن به سینمای خوب را داشته باشند. شیطان برای دست‌های بیکار همیشه کار دارد. اگر تفریح جمعی نباشد، تنش اجتماعی جای آن را می‌گیرد! اگر تنش‌ها به صورت نمادین، برای مثال با دیدن فیلم تخلیه نشود، صورت واقعی به خود می‌گیرد.»
«دلیر» برای سینما کارکردهای مختلفی می‌بیند و ادامه می‌دهد: «البته از مهم‌ترین آنها سرگرمی، تفریح و لذت بردن است اما تماشای فیلم می‌تواند جنبه شناختی، هیجانی، رفتاری، اجتماعی و حتی معنوی داشته باشد. دیدن یک فیلم ممکن است منجر به تحول معنوی افراد شود. از نظر شناختی دیدن یک فیلم خوب می‌تواند افکار و باورهای مثبت ایجاد و یادگیری را تسهیل کند. تغییر رفتار بر اثر تغییر افکار، به‌واسطه تماشای فیلم خوب که در فیلم‌درمانی مطرح می‌شود، دستاورد بااهمیتی است. یکی دیگر از کارکردهای مهم فیلم‌دیدن تخلیه هیجان‌هاست. هیجان‌ها ماهیتی مکانیکی و هیدرولیکی دارد و اگر تخلیه نشود، انباشته و به بدترین شکل و در بدترین شرایط ممکن برون‌ریزی می‌شود.» این روانشناس هیجان‌ها را در اصل نه خوب و نه بد می‌داند: «اگر در مورد هیجان‌ها تدبیر نشود، منجر به پیامدهای نامطلوب می‌شود. تماشای فیلم می‌تواند به پالایش هیجان‌ها منجر شود؛ هیجان‌هایی که گاهی تجمع‌شان آزاررسان می‌شود. از طرفی، هیجان‌ها مسری‌اند و در جمع قابلیت هم‌افزایی دارند. برای همه ما پیش آمده که وقتی با موضوع هیجان‌انگیزی روبه‌رو می‌شویم، گرایش قوی برای در میان گذاشتن آن با دوستان و اطرافیانمان داریم. تماشای فیلم با دیگران و گفت‌وگوهای پس از آن با ایشان راه را برای اوج‌گیری هیجان‌ها و تخلیه جامعه‌پسند آنها برای مردم و شهروندان هموار می‌کند.»