شهروند| دانشگاه نهادی است که پیوند نامش با دانش، اولین چیزی را که به ذهن می‌آورد، پایگاهی برای پرداختن به علم است. با این حال این نهاد، در ساخت سیاسی ایران با فعالیت سیاسی گره خورده است. دانشگاه چه از همان سال‌های دهه 30 شمسی که در اعتراض به استبداد به خون نشست و چه در سال‌های بعد همواره در صفوف اصلی مبارزات و فعالیت‌های سیاسی بوده است. اگرچه این مقوله در دیگر کشورها نیز سابقه‌ای طولانی دارد اما حالا عده‌ای دیگر معتقدند که دانشجو باید درس بخواند. یک نماینده اصولگرای مجلس با بیان این‌که مسائل علمی و سیاسی در دانشگاه‌ها در کنار هم خوب و مطلوب است، گفت: حد مجاز بودن فعالیت جریانات سیاسی در دانشگاه‌ها نیز خطوط قرمز نظام و منافع ملی است. بیژن نوباوه در گفت‌وگو با ایسنا با بیان این‌که دانشگاه بدون حرکت و تلاش سیاسی اصلا دانشگاه نیست گفت: اما دانشگاه در درجه اول باید به مسائل علمی توجه کند و بعد مسائل سیاسی و همه اینها در کنار هم خوب است. این نماینده مجلس اضافه کرده است: کار اصلی دانشجویان درس خواندن است و یک دانشجوی موفق در امور علمی قطعا یک دانشجوی موفق در امور سیاسی هم خواهد بود، زیرا هرچه علم بیشتر پیشرفت می‌کند ارتقای سیاسی ایجاد می‌شود. هر چند این مسأله زمانی به واقعیت نزدیک می‌شود که نهادهای سیاسی کارآمد در جامعه وجود داشته باشند، چرا که در غیاب احزاب سیاسی سازمان‌یافته و باثبات و در خلأ رسانه‌های مستقل و پایدار، دانشگاه ناخواسته رسالتی را بر دوش می‌کشد که وظیفه دیگر نهادهای مدنی است.