نتایج تیم‌ملی بوکس ایران در رقابت‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی باعث رضایت مدیران فدراسیون و همچنین مسئولان ورزش کشور شد اما کم نیستند افرادی که با نام کارشناس بوکس علاقه بیشتری به کسب نتایج ضعیف نشان می‌دهند. افرادی که انگار از سطح بوکس ایران و مسابقات قهرمانی کشور بی‌خبرند و بی‌کیفیت بودن مسابقات را شاهد نبودند که از تیم‌ملی انتظار معجزه دارند. در همه جای دنیا مسابقات قهرمانی کشور، عرصه‌ای است برای کشف استعدادهای جوان اما در ایران حتی نیم استعداد هم کاشف به عمل نیامد. در این شرایط برخی افراد با شعار «نقد منصفانه» به دنبال خنثی‌سازی نقاط قوت فدراسیون هستند؛ شاید تنها راهی که این عده بتوانند سکان هدایت فدراسیون بوکس را در دست بگیرند، همین باشد.
تجربه نشان می‌دهد حواشی به‌وجودآمده، به بوکس ضربه چشمگیری وارد می‌کند. همه ما نتایجی را که در المپیک 2012 به‌دست آمد به خاطر داریم که چه بسا با ادامه روند کنونی بوکس ایران بار دیگر ضربه خورده و نتواند در مسابقات
پیش رو نتایج مفیدی را به‌دست آورد. البته که بوکس هم مانند تمام فدراسیون‌ها بی‌عیب و نقص نیست؛ مشکل بوکس ریشه‌ای است و این ریشه به استان‌ها برمی‌گردد. این مشکل به کمیته آموزش فدراسیون برمی‌گردد و به بهانه این مسأله نمی‌توان تیم‌ملی بوکس را زیر سوال برد. از نظر نگارنده در به وجود آمدن چنین مشکلاتی برای بوکس ایران رئیس فدراسیون کمترین تقصیر را دارد. او با تجربه سال‌ها حضور در راس فدراسیون باید از حالا بدون توجه به مسائل حاشیه‌ای برنامه‌ریزی مناسبی انجام دهد تا با بکارگیری پدیده‌ها در مسابقات آتی نتایجی درخور نام ایران حاصل شود. احسان روزبهانی‌ها به بوکس ایران جان تازه‌ای می‌دهند و اگر با هدفی جز کشف استعدادهای جدید برنامه‌ها ادامه یابد، چه بسا در المپیک بعدی هم نتوانیم کاری از پیش ببریم.