رضا امیرخانی نویسنده

به‌عنوان یک شهروند ایرانی، همواره از حضور در شبکه‌های اجتماعی پرهیز داشته‌ام. اصلی‌ترین دلیلی که می‌توانم برای امتناع از حضور در چنین فضایی ارایه دهم اتلاف وقت و غیرمفید بودن حضورهای مستمر در چنین فضاهایی است. اما امروز اتفاق عجیبی افتاد. امروز حضورم در شبکه اجتماعی به من چیز تازه‌ای آموخت. حضور چند دقیقه‌ای من در این فضا نحوه گفت و گوی صریح با کسانی که با حضور در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی جانب احترام را در گفت‌وگوها و انتشار نظراتشان رعایت نمی‌کنند را آموخت. نه، بهتر است جمله قبلی‌ام را تصحیح کنم: برای من نکته آموزنده پاسخ دادن به این سوال بود که چگونه می‌توان گفت‌وگو کرد، وقتی جانب احترام از طرفین رعایت نمی‌شود. این تجربه جدیدی بود که در عین تمام مذمت‌هایی که برای شبکه‌های اجتماعی قایل هستم توجه مرا به سمت خود جلب کرد. بنابراین هنر شبکه‌اجتماعی را نیز نباید ناگفته می‌گذاشتم و گفتم. این تجربه به من آموخت که ممکن است روزی در جمعی حاضر باشم که طرفین احترام هم را نگه ندارند، اما هنوز هم می‌شود امیدوار بود. می‌شود در همان نیز با احترام صحبت کرد.