مجید مظفری بازیگر

تا به‌حال به ویژگی اصلی که سالن سینما دارد فکر کرده‌اید؟ سالن سینما مکانی است که افراد در آن گرد هم می‌آیند و بعد از خاموش شدن سینما فیلم می‌بینند. احساس امنیت داشتن در چنین فضایی نکته مهمی است.
سینما با برگزاری مراسمی که در آن انجام می‌شود دوست داشتنی است.سناریوی کار سینمایی باید از بطن جامعه بیرون بیاید، ادبیات شفاهی هم باید همان چیزی باشد که مردم با آن زندگی می‌کنند و به خرید، فروش، ازدواج  و ... می‌پردازند. همین ادبیات اگر وارد سینما شود، سینما کار خودش را انجام خواهد داد. مردم باید درون سینما چیزی را ببینند که درون جامعه وجود دارد. گاهی‌اوقات در فیلم‌های سینمایی خانواده‌ای را نشان می‌دهیم که شاید در دنیای واقعی تعدادشان در قیاس با جمعیت غالب جامعه قابل چشم‌پوشی باشد، مثلا دختری را می‌بینیم که با پول پدر، یک بنز چند صد میلیونی سوار می‌شود و ... ارتباط بین مادر، دختر، پسر و پدر ارتباطاتی که امروز در میان همسایه‌ها و فامیل می‌بینیم نیست. بنابراین قابل باور بودن ماجرا تاحدود زیادی نادیده گرفته شده و به همین دلیل تماشاگر سینما را پس می‌زند و با سینما و شخصیت‌های سینمایی برخورد چندانی ندارد، در این میان تماشاگر آن‌قدر نسبت به بازیگر احساس دور بودن می‌کند، که خبری از همذات‌پنداری نیست.
آدم‌های حرفه‌ای سینمای ما از این سینما خارج شده‌اند. امروز دیگر خبری از تهیه‌کننده نیست. امروز سینمای ما تعدادی سرمایه‌گذار دارد. آنها می‌آیند تا پورسانت بگیرند و از کارشان پول در بیاورند. سرمایه‌گذار در چنین موقعیتی سرمایه‌گذاری روی سیب‌زمینی، پیاز، دلار و سکه یا فیلم ساختن برایش تفاوت چندانی ندارد، او آمده تا سرمایه‌گذاری کند، همین و بس. وقتی در سینما تهیه‌کننده واقعی وجود نداشته باشد، افرادی به‌عنوان هنرمند وارد سینما می‌شوند که اصلا اهل کار نیستند. هدف اصلی آنها سینما نیست، هدف سودآوری از قبل حاشیه‌های موجود در حوزه سینماست. به همین دلیل فیلم‌هایی که در دهه اخیر ساخته شده‌اند اکران «یک» هستند یعنی خبری از اکران «دو» و «سه» نیست. با این وجود من خوشبینم. من به حضور سالن‌های سینمایی که امروز در پردیس‌های فرهنگی ساخته شده‌اند خوشبینم. ظاهرا قرار است سخت‌افزارهای موجود برای داشتن یک سینمای خوب، یعنی جایی که فیلم‌ها در آن به نمایش در می‌آیند به سر و سامان برسند. وقتی قرار می‌شود فیلم‌های سینمایی در چنین سالن‌هایی به نمایش در بیایند، مطمئنا کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان به ساختن فیلم‌های با وقار مبادرت می‌کنند. درحال حاضر اکران فیلم‌های جدید در مقایسه با فیلم‌های دهه قبل فروش کمتری دارند. وقتی تهیه‌کننده حرفه‌ای بیاید، فیلم‌هایی می‌سازد که شامل مرور زمان نشود و اکران‌ها به یک نوبت محدود نشود. من به آقای ایوبی، رئیس سازمان سینمایی خوشبینم. آدم‌هایی که دور و بر او هستند افراد کاربلدی هستند و تلاش خودشان را می‌کنند. ما باید آستین بالا بزنیم و دست‌هایمان را به هم بدهیم، هم قسم شویم و سینما را به دهه 60 برگردانیم.