حسام حیدری طنزنویس
به نظرم یک اختلاس‌گرِ خودساخته که عزت نفس و اعتماد به نفس کافی داشته باشد، هیچ وقت فامیل یک مدیر یا مسئول نمی‌شود. چون وقتی شما با یک مدیر یا مسئول فامیل شدی ، هر چقدر هم که در کار اختلاس و دزدی خودت مهارت داشته باشی، باز به چشم کسی نمی‌آیی و همه، اختلاس و مال مردم‌خوری‌ات را به رانت و ارتباطات با مسئولان نسبت می‌دهند.
بین یک اختلاس‌گر خودساخته که دزدی را از زمین‌های خاکی و رشوه‌های کوچک شروع کرده و کم‌کم برای خودش دم و دستگاهی درست کرده و کسی که صرفا به خاطر ژن خوبش به جایگاه و مقامی رسیده، زمین تا آسمان فرق است. آن ژن خوب هیچ وقت رنج و زحمت گرفتن وام میلیاردی و پس ندادنش را درک نکرده. چون با یک زنگ و بردن نام فامیلشان، پول تو حسابش بوده. او هیچ وقت نفهمیده که گم شدن دکل نفتی یعنی چه؟! چون از بچگی وسط دکل‌ها بزرگ شده و هر کدام را که دلش خواسته، برداشته. او هیچ وقت نفهمیده که احتکار کردن دارو و مواد غذایی چه کار سختی است و احتیاج به چه مقدار انبار و تجهیزات و نیرو دارد. او تنها چیزی که تو عمرش بلد بوده و مدام تکرار کرده نام فامیلشان بوده و این همان چیزی است که بین او و اختلاس‌گرِ تلاش‌گر تفاوت ایجاد می‌کند.
شاید شما اشکال بگیرید که کلا امکان این‌که کسی بدون ارتباط بتواند اختلاس‌گر قابلی شود وجود ندارد. بله در اکثر مواقع این طور است ولی ما در مورد همه صحبت نمی‌کنیم. ما در مورد آن معدود افرادی صحبت می‌کنیم که به معنی واقعی کلمه فعل اختلاس را صرف کرده‌اند و دلار به دلار پول روی هم گذاشته‌اند و از این آن کش رفته‌اند تا توانسته‌اند خود را رشد داده و لحظه به لحظه به کانادای موعود نزدیک‌تر کنند. ما در مورد استعدادها صحبت می‌کنیم.
این افراد هیچ وقت نامِ اختلاس‌گر را با آقازاده بودن و فامیل فلانی بودن عوض نمی‌کنند. آنها به راهی که انتخاب کرده‌اند ایمان دارند و با تمام وجود برای فساد اقتصادی خود تلاش می‌کنند. آنها می‌دانند که موفقیت با راحتی و آسودگی به دست نمی‌آید و برای این‌که دزد بزرگی شد باید عرق ریخت و تلاش کرد و از هر کسی که اطرافت هست کش رفت تا کم‌کم دزدی به ناخودآگاه ذهنی و بخشی از وجودت تبدیل شود.
اگر شما هم رویای کانادا رفتن در سر دارید، همین الان، فکر این‌که خودتان را به مسئولی نزدیک کنید، بگذارید کنار. همیشه ساده‌ترین روش بهترین روش نیست. انسان‌های خودساخته یاد گرفته‌اند که برای همه خواسته‌هایشان بجنگند و این همان چیزی است که به زندگی آنها معنا می‌بخشد.