یاسر نوروزی روزنامه‌نگار

رضا یزدانی در سریال «از یاد رفته‌ها» و سجاد افشاریان در سریال «برادر جان». اینها چهره‌هایی بودند که در سریال‌های ماه رمضان امسال روی آنها تاکید می‌شد؛ قاعدتا نه به لحاظ تبحر در بازیگری تلویزیون بلکه بیشتر به جهت عواملی خارج از حوزه تخصص. البته کسی قایل به محدودیت فعالیت هنرمندان در عرصه‌هایی غیر از تخصص‌شان نیست و غیر از اینها اصولا هیچ‌کسی چنین کاری از عهده‌اش برنمی‌آید. همان زمان که بعضی بازیگران وارد عرصه نویسندگی شدند، چنین مباحثی مطرح شد؛ از حضور بهاره رهنما و فلامک جنیدی گرفته تا بهنوش بختیاری و افسانه بایگان و غیره. همزمان عده‌ای از ورزشکاران هم در فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی ظاهر شدند؛ نظیر ‌هادی ساعی. این ماجرا پیشتر البته به سیاست هم کشیده بود که بررسی آن در این نوشته نمی‌گنجد. فعلا درحال مرور کارنامه ورود چهره‌های شناخته‌شده هستیم، در مدیوم‌هایی غیر از تخصص‌شان. درواقع حضور رضا یزدانی و سجاد افشاریان در سریال‌های ماه رمضان، به لحاظ حضور چهره‌های اینچنین چیز تازه‌ای نیست. اما دو نکته در این حضور مهم است؛ اول این‌که افکار عمومی دیگر آن استقبال گذشته را نسبت به این حضور نشان نمی‌دهد و دوم این‌که سابقه نشان داده است غیر از مواردی معدود، چنین نمایش‌های تبلیغاتی، موفقیت چندانی هم به دنبال نداشته. غیر از پژمان جمشیدی، چه چهره غیربازیگری را می‌شناسید که در سینما و تلویزیون یا تئاتر ظاهر شده باشد و نظر منتقدان عرصه را تا حدودی جلب کرده باشد؟ عموم این نوع حضورها، اخباری کوتاه‌مدت به دنبال دارند و بعد هم فراموش می‌شوند. برای چهره مزبور هم که کارنامه درخشانی به بار نخواهد آورد. پس ماجرا چیست؟ به نظر می‌رسد تهیه‌کنندگان و کارگردانان تلویزیونی همچنان به دنبال پیروی از کلیشه‌ها و الگوهای پیشین هستند و به جای تنظیم و تدوین یک فیلمنامه قدرتمند، تلاش می‌کنند موفقیت و اعتماد مخاطبان را از طرق دیگر به دست بیاورند. بارها شاهد این بوده‌ایم که گاهی در یک فیلم سینمایی یا حتی سریال، چهره‌های چندان معروفی حضور نداشته‌اند، اما تفکر و فیلمنامه و ایده پشت جریان، چنان قدرتمند و فکرشده بوده که توانسته نظر خیل مردم را به خود جلب کند. نمونه آن می‌توان به سریال «وضعیت سفید» در دهه 90 اشاره کرد. کسی تا پیش از پخش این سریال حتی کاراکتر اصلی آن را ندیده بود. این نمونه‌ها البته کاری طاقت‌فرسا از سوی فیلمنامه‌نویس، کارگردان، بازیگردان و دست‌اندرکاران مختلف یک مجموعه می‌طلبد. به جای اینها اما خیلی راحت است که پول را سرازیر کنیم، فورا یک چهره غیربازیگر انتخاب کنیم و تیتر بزنیم که «رضا یزدانی در سریال ماه رمضان». البته سجاد افشاریان به‌هرحال فعالیت‌های تئاتری داشته است و شاید به نظر برسد نمونه مناسبی برای این نوشته نباشد، اما ماجرا اینجاست که افشاریان هم در دعوت در این سریال، نان فعالیت تئاترش را نمی‌خورد، بلکه صرفا به جهت چهره شدن بعد از شرکت در استندآپ‌ها اقبال پیدا کرده. درواقع هر دو نفر از جریانی غیر از آن‌چه در آن بودند به کار دعوت شده‌اند که به نظر می‌رسد نتیجه فوق‌العاده‌ای هم نخواهد داشت. سریال‌ها را ببینید و خودتان قضاوت کنید.