مریم شکرانی روزنامه نگار

هرکس پولش را هرجوری که دوست دارد خرج می‌کند و این موضوع به هیچ‌کس دیگری مربوط نیست به جز فرهنگ خود آن فرد. به‌عنوان مثال ما ایرانی‌ها دوست داریم همه درآمدمان را خرج لوازم آرایش، نوشابه‌های مضر، دخانیات، بنزین و آب و برق، دارو، شکر و چربی کنیم و بقیه مردم دنیا به جای این چیزها، ترجیح می‌دهند میوه و سبزیجات، شیر و لبنیات، تخم‌مرغ، زیتون، ماهی و گوشت بخرند. به همین خاطر است که ما افتخار یکی از رتبه‌های اول جهان در مصرف لوازم آرایش و رتبه دوم مصرف دارو در آسیا را از آن خود کرده‌ایم. یا میزان مصرف نوشابه‌های مضر توسط ما ایرانی‌ها 4برابر، بنزین، آب، شکر و چربی 2 برابر و برق‌مان هم 4 برابر میزان مصرف سایر مردم جهان است. البته از آن‌جایی که گفته‌اند همه محاسن و افتخارات یک جا جمع نمی‌شود درعوض اجازه داده‌ایم، بعضی از رتبه‌های مصرف جهان به بقیه مردم دنیا برسد. به‌عنوان مثال ما فقط یک سوم مردم جهان لبنیات، تخم‌مرغ و گوشت مصرف می‌کنیم. نصف مردم دنیا ماهی می‌خوریم و میزان مصرف زیتون‌مان تنها 200 گرم است که به عبارتی می‌شود کمتر از یک صدم‌درصد مصرف زیتون در سایر کشورهای جهان. به هرحال موضوع دخل و خرج جزو مسائل شخصی ما ایرانی‌هاست و انسان نباید در مسائل خصوصی دیگران دخالت کند. این یادداشت نیز با نیت مشاوره شغلی نوشته شده است و به قول معروف هیچ ارزش دیگری ندارد. به عبارتی مبحث بازارشناسی در ایران نشان می‌دهد که ما مصرف‌کنندگان ایرانی به چه کالاهایی علاقه بیشتری داریم و عزیزان کارجو در بازار ایران نباید چه ریسک‌هایی مرتکب شوند. بنابراین با توجه به توضیحات گفته شده، اگر شما عزیز کارجو تصمیم دارید باغ یا کارخانه زیتون احداث کنید ما به شما هشدار می‌دهیم که دور این موضوع را خط بکشید و در عوض بزنید در کار واردات لوازم آرایش درجه قاف از چین. اگر می‌خواهید کارخانه لبنی بزنید اکیدا! دست نگهدارید و به جایش یک دکه فروش سیگار، قلیان و ... بزنید.