معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد به روزنامه شهروند آمده بود، تا در کنار دیدار از روزنامه، از همکاران ما برای انتشار «شهروند» در روزهای تعطیل ابتدای سال تشکر کند. تشکری که برایمان بسیار ارزشمند بود. او که تازه چند روز است روی صندلی معاونت نشسته و سکان مطبوعات کشور را در دست گرفته، تا دیروز به هیچ تحریریه‌ای نرفته بود و «شهروند» نخستین نشریه‌ای بود که برای دیدار انتخاب می‌کرد. خودش می‌گوید دلیل این کار ارزش گذاشتن بر کار پرارزش همکاران ما است. انتشار روزنامه در شرایطی که همه نشریات کشور به تعطیلات نوروزی رفته بودند و سیلاب استان‌های شمالی و جنوبی را درنوردیده بود، کاری حرفه‌ای بود و خدادی به‌عنوان یک مطبوعاتی قدیمی خوب می‌داند که چنین کارهایی چقدر برای مطبوعات و رسانه کشور مهم‌اند. در عین حال او به‌عنوان یک حرفه‌ای که با تجربه سال‌ها حضور در رسانه و مطبوعات به این فضا به خوبی آشناست، درک می‌کند که یک تقدیر کوچک و یک خسته نباشید چقدر می‌تواند به روزنامه‌نگاران انگیزه
بدهد.
دیدار او با همکاران «شهروند» در فضایی بسیار دوستانه اتفاق افتاد و همین عاملی بود تا دوستان ما بتوانند به راحتی از مشکلات‌شان با آقای معاون صحبت کنند. دغدغه‌های روزنامه‌نگارانه، بیمه و بیکاری روزنامه‌نگاران، شأن و احترامی که در بسیاری از جاها از روزنامه‌نگاران دریغ می‌شود و از همه مهمتر مشکل کاغذ که حیات مطبوعات را به خطر انداخته. صحبت‌های خدادی در عین صمیمیت نشان داد که او با وجود اشتغال چند روزه‌اش کاملا از مشکلات مطلع است و عزمش را جزم کرده تا برای رسانه‌ها کاری بکند. تاکید او بر حل مشکلات و مقابله با فسادی که دامنگیر تجارت کاغذ شد و اصرارش بر این‌که به هویت روزنامه‌نگاری ارج و قرب دوباره‌ای بدهد، برای ما به‌عنوان روزنامه‌نگار بسیار امیدوارکننده بود. او بدون این‌که شعارهای بزرگ بدهد، از تلاش تمام وقتش برای کم کردن آلام روزنامه‌ها و سامان دادن به اوضاع گفت و مژده داد که از همه ارتباطات و اعتبارش برای حل معضلات استفاده خواهد کرد.
شاید در آغاز سال 1398 تنها چنین تغییرات و صحبت‌هایی بود که می‌توانست ما را بیش از پیش به کار امیدوار کند. خدادی اگر هیچ کار بزرگی هم نکند، همین همدلی با روزنامه‌نگاران، همین درک مشترک و همین اراده‌ای که برای ادامه مسیر نشان می‌دهد، از او مدیری قابل اعتماد را به نمایش خواهد گذاشت. همان‌طور که او دوستانه از همه می‌خواست تا راهکارهایشان را مکتوب کنند و دست یاری به او بدهند، ما برادرانه از او می‌خواهیم در راهی که در پیش گرفته، ثابت‌قدم باشد و کوتاه نیاید. دعایش می‌کنیم و امیدواریم بتواند خاطرات خوشی از خود در این منصب به جا بگذارد.