فاطمه رحمدل خبرنگار
دانشجو مانند همه افراد جامعه بیم‌ها، ترس‌ها، امیدها و نگرانی‌های خاص خودش را دارد. دغدغه‌هایی که يك دانشجو با آنها در زندگي معمولي‌اش روبه‌رو است تنها مختص دانشگاه و محل تحصیلش نیست بلکه او همواره به مسائل بیرون از دانشگاه نيز نگاه مي‌كند و با دقت و موشکافانه آنها را تحلیل می‌کند. طبيعي است كه همواره نيز مترصد فرصتی برای بیان مسائل و مشکلات خود باشد. برخی دانشجویان اهل ذوق و نوشتن، قلم را به‌عنوان ابزاری برای بیان حرف‌ها و نظرات خود انتخاب مي‌كنند. به‌نظرم در چنين زمينه‌اي است که ادبیات دانشجویی شکل می‌گیرد؛ ادبیاتی که هر موضوعی اعم از سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... در آن جای دارد.
نشريات دانشجويي اما ازجمله نمونه تلاش‌هایی است که در آن شاهد انتشار متن‌هاي ادبي اجتماعي دانشجویان هستیم. نشریات دانشجویی محلی برای دیده شدن طيف گسترده‌اي از اين تلاش‌هاست.
اندكي دقت در محتويات این نشریات حكايت از آن دارد كه نگاه دانشجويان بيشتر از هر چيز نوعي ابزار انتقادي است زیرا سازوکار دیگری برای این کار وجود ندارد. درواقع چون امکان درج مطلب بدون ذکر نام یا به کمک اسم مستعار وجود دارد، دانشجویان خیلی از نقد‌هایی که به دانشکده، سیاست، جامعه و... دارند را به جای عنوان کردن در کلاس‌ها یا در تعامل مستقیم با افراد مسئول، در نشریات دانشجویی مطرح می‌کنند.
از ویژگی‌های مثبت و بارز این نشریات وجود نظرات متنوع و گوناگون است. به صورت عمده نشریات دانشجویی که توسط دانشجویان ایجاد می‌شود دارای محوریت مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... روز است اما بیان دیدگاه‌های افراد خارج از دانشگاه یا مکاتب فکری متفاوت در این نشریات هم چندان دور از ذهن نیست. گروه‌های مختلف دانشجویی همچون گروه‌های سیاسی، انجمن‌های علمی، شورای صنفی و برخی دانشجویان به صورت مستقل به انتشار این نشریات می‌پردازند. هرکدام از این نشریات هدف خاص خود را دنبال می‌کنند. برای مثال موضوعاتی که در نشریات صنفی به آن پرداخته می‌شود مسائل صنفی است (فعالیت‌های فرهنگی در دانشکده، بحث کیفیت آموزشی، کیفیت غذای دانشکده و...). هدف این‌گونه نشریات هم مشخصا بهبود شرایط صنفی دانشگاه و طرح این‌گونه مشکلات است.
اما در مجموع همه این نشریات هدفی کلی و اساسی دارند و همان‌طور که گفته شد، بیان حرف‌ها، ابراز عقیده، نظر و نقد در فضایی باز و تریبونی سالم است. نکته قابل توجهی که درباره این نشریات وجود دارد این است که در بسیاری از مواقع مخاطب نشریات دانشجویی، دانشجویان نیستند بلکه اساتید و مسئولان دانشکده هستند. چون با دقت این نشریات را نظارت می‌کنند و این خود نقطه اطمینانی است که این حرف‌ها به گوش افرادی که باید، می‌رسد. شاید این نشریات برای حل مشکلات کافی و موثر نباشند اما می‌توانند عاملی برای جلوگیری از رشد و تکرار آن باشند و اگر در کوتاه‌مدت نتوانند تغییراتی مفید را در دانشگاه موجب شوند در درازمدت حتما می‌توانند در این زمینه تاثیرگذار باشند.