نوروز امسال هم مثل سال‌های قبل کودکان کار و خیابان سهم بزرگی را در میان فعالیت‌های خیریه دارند. گروه خیریه «غذا برای کودکان کار و خیابان» یکی از گروه‌هایی است که داوطلبان آن در آستانه نوروز برنامه‌هایی را برای این کودکان در نظر گرفته‌اند.
لیلا موسوی‌نسب، فعال اجتماعی و مدیر گروه خیریه «غذا برای کودکان کار و خیابان» درباره فعالیت این گروه گفته است: «گروه خیریه ما تاکنون بسته‌های ارزاق شامل برنج، مرغ و آجیل را برای نیازمندان شب عید در نظر گرفته است و تا کنون نیز بسته‌هایی توزیع شده و ادامه دارد؛ قبلا نیز بسته‌هایی شامل رب گوجه فرنگی، تخم‌مرغ، برنج و… نیز توزیع می‌کردیم. کار ما بدین صورت است که دوستان به گروه‌های خیریه وصل هستند و مردم کم‌بضاعت و فقیر را شناسایی می‌کنند و بسته‌های ارزاق که با کمک خیرین آماده می‌شود را در سرای محله شوش قرار داده و سپس به خانواده‌ها تحویل می‌دهند.»
به گفته او: «ماهانه در گروه‌هایی که عضو هستیم فراخوان می‌زنیم و هر کسی هر مبلغی که بخواهد، کمک می‌کند و این مبالغ ذره ذره جمع می‌شود و برای کودکان بی‌خانمان و کار و همچنین زنان بدسرپرست بسته ارزاق یا کفش و این‌جور وسایل را تهیه می‌کنیم؛ ولی در عین حال رویکرد ما برای کمک بیشتر خودمان هستیم؛ یعنی این‌که ما از این کار بیشتر تلاش می‌کنیم که به خودمان کمک کنیم تا این حس خوب کمک‌کردن را داشته باشیم.»
به گزارش «شفقنا» موسوی‌نسب با بیان این‌که تنها اثری که کار خیر ما دارد، این است که یک نفر در جامعه که به هر دلیل بی‌بضاعت است به این فکر کند که تنها نیست و دیگرانی هستند که به او هم فکر می‌کنند، گفته است: «ما گاهی اوقات ۲۰۰ ساندویچ پخش می‌کنیم شاید بعضی باشند که بگویند ۲۰۰ ساندویچ چیزی نیست و می‌تواند مثلا به یک خانواده کمک شایانی بکند اما نگاه ما این است که ۲۰۰ بچه ممکن است از این ساندویچ‌ها سیر شوند. ما برخی مواقع با یک گاز روی میزی به محلات فقیرنشین یا گاراژهای زباله‌گردان‌ها می‌رویم که اکثرا هم زیر ۱۸ سال هستند و برایشان غذا می‌پزیم و به آنها می‌دهیم.»
او ادامه داد: «گروه‌های مختلفی‌اند؛ مثلا یک گروه کارش رسیدگی به کارتن‌خواب‌هاست، یک گروه معتادان و یک گروه هم کودکان. استقبال از کارهای خیر خوب است اما اگر برنامه‌ریزی دقیق‌تری شود و کارهای خیر کاملا به دست مردم سپرده شود، اثرگذاری بسیار بیشتری دارد؛ چرا که فرد ثروتمند هم اشتیاق به کمک‌کردن را بیشتر احساس می‌کند و قطعا کسانی که یک‌بار کمک کنند و طعم مشارکت در کار خیر را بچشند، بسیار بعید است که از این کار دست بکشند و در واقع به نوعی معتاد این کار خواهند شد. یکی از مشکلات جامعه ما این است که روحیه جمع‌گرایی بین ما ضعیف است حتما که نباید یک فاجعه ملی رخ دهد تا مردم مشارکت کنند بلکه ما می‌توانیم از حالا جمع‌گرایی را تجربه کنیم و این جمع‌گرایی باعث شده که علی‌رغم همه مشکلات و اختلاف دیدگاه‌ها کنار هم بمانیم.»