یک‌ساعت دو دقیقه کم!
| احمدرضا كاظمي| کم‌کم داریم به سال نو نزدیک میشیم و باید خودمون رو برای حوادث جاده‌ای آماده کنیم! سال پیش به گفته مسئولين راهنمايي و رانندگي در ايام تعطيلات عيد و با شروع موج سفرهاي نوروزي ما هر 58دقيقه شاهد يك كشته در جاده‌ها بوديم! يعني همانطور كه ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند تا ما ناني به كف آريم و به غفلت نخوريم، برنامه‌ريزي‌ها و جاده‌ غيراستاندارد و خودروي داخلي و سرعت بالا هم در كارند تا ما جاني از كف بدهيم و به نكبت بميريم! البته من شخصا آدم خوشبيني هستم و سعي مي‌كنم هميشه نيمه پر ليوان رو ببينم حتي اگه ليوان خالي باشه! حتي اگه ليواني اصلا وجود نداشته باشه! حتی اگه لیوان از لبه میز افتاده باشه پایین و خرد و خاکشیر شده باشه. مثلا به همين قضيه هر 58دقيقه يك كشته به نظر من بايد به چشم يه دستاورد نگاه بشه و بريم توي كتاب گينس ثبتش كنيم. خدا ميدونه براي اين‌كه اين ركورد زير يك‌ساعت بمونه، چه خون دل‌هايي خورده شده! چه پرايدهايي توليد شده و چه سبقت‌هاي غيرمجازي گرفته شده! اصلا امسال يكي از تفريحات خانواده ما در مسير سفر همين بود. يعني مثلا ساعت 7 و 2دقيقه صبح كه از درِمنزل راه مي‌افتاديم، شروع مي‌كرديم به شمردن دقيقه‌ها تا ساعت هشت بشه! اين شكلي: حالا هفت و سه دقيقه... حالا هفت و چهار دقيقه... هفت و پنج دقيقه... هفت و شش دقيقه... حالا هفت و هفت دقيقه و... هفت و پنجاه و نه دقيقه و هشت تمام! هووووووووووراااااااااا.... تصادف نكرديم! هوووراااااا چپ نكرديم! هوووووووورااااااا ! زنده مونديم! هووراااا! نميدونيد اين كار چه هيجان و نشاطي به آدم ميده، يه‌جور استرس خيلي‌خيلي شيرين همراه با اميد به زندگي! همچين يه حس مبهمي بين خوف و رجا كه هرچي شما ماشينت ايراني‌تر و غيرايمن‌تر باشه، اين شور و نشاط چندين و چندبرابر ميشه. از ديگر مزاياي اين سرگرمي اينه كه شما اصلا متوجه طول مسير نمي‌شيد و خستگي و كسالت ناشي از سفر جاده‌اي رو به شدت كاهش ميده. من اسم اين بازي رو گذاشتم «اين 58دقيقه لعنتي»، با اين بازي ما مسير تقريبا 800كيلومتري اصفهان تا شمال رو با اون همه ترافيك به راحتي و به يك چشم به‌هم‌زدن پشت‌سر گذاشتيم و شايد باورتون نشه ولي اون 18ساعتي كه توي راه بوديم، برامون به كمتر از یک‌ساعت طي شد، اينقدر كه خوش گذشت بهمون! يعني هر پيچي رو كه رد مي‌كرديم، مي‌گفتيم الانه كه مثلا توي 58دقيقه سوم ترمزمون نگيره و بريم ته دره، بعدش كه نمي‌رفتيم ته دره كلي حال مي‌كرديم! هر سبقتي كه مي‌گرفتيم، مي‌گفتيم الانه كه يه خاور با سرعت غيرمجازي بياد از رومون رد شه، بعدش كه رد نميشد، از اين‌كه 58دقيقه‌مون خراب نشده، كلي عشق مي‌كرديم! خلاصه مي‌خوام بگم كه همچين تفريحات سالمي داريم ما ايرانيا، باید   قدرشونو بدونیم.