رمان‌نویسان به‌ندرت کار مشترک موفقی دارند؛ اما وقتی تری پریچت و نیل گیمن با هم توافق کردند که یک رمان بنویسند، ستاره‌ها به صف شدند. گاردین نوشته است: آیا اغراق‌آمیز است اگر «خوش یمن» را یکی از موفق‌ترین رمان‌های مشترک تمامی اعصار بنامیم؟ مطمئنا این یک موفقیت است: هوشمندانه و بامزه است و بعد از گذشت سه دهه همچنان چاپ می‌شود. بالاتر از همه این‌که عمیقا محبوب است. دشوار است که رمان‌های مشترک دیگر را تا این اندازه موفق بدانیم. «خاطرات هیچکس» از جورج و ویدان گراسمیت که به ما مفهوم «جدی گرفتن بیش از حد خود» را نشان می‌دهد، از ‌سال ۱۸۹۲ طبقه متوسط را به خود جلب کرده است. داستان همکاری گیمن و پریچت به دفعات مورد بحث قرار گرفته است؛ بخشی به این خاطر که یک موفقیت غیر عادی بود. گیمن یک‌بار در مصاحبه‌ای گفت: «از همان ابتدای کار فهمیدیم که نمودار وِن ذهن‌هایمان همپوشانی دارد.» و وقتی که گیمن ۲۵ صفحه اول از کتابی را که درباره جاست ویلیامِ ضدمسیح نوشته بود، برای پریچت فرستاد، پریچت به او زنگ زد و گفت: «یا این ایده را به من بفروش، یا این‌که می‌توانیم آن را با هم بنویسیم، چون می‌خواهم بفهمم بعد از این چه اتفاقی می‌افتد.»