وزیر امور خارجه آمریکا 21 دی ماه از برگزاری کنفرانس «صلح و امنیت در خاورمیانه» در 24 و 25 بهمن ماه در لهستان خبر داد. اظهاراتی که موجی از گمانه‌زنی‌ها را پیرامون انتخاب ورشو به‌عنوان میزبان نشستی علیه ایران به وجود آورد. اعلام برگزاری کنفرانسی ضدایرانی در لهستان باعث شد کاردار لهستان در تهران به وزارت امور خارجه فراخوانده و مراتب اعتراض جمهوری اسلامی ایران به قبول این میزبانی و همراه‌شدن با آمریکا اعلام شود. سیدعباس عراقچی نیز به کنایه به لهستانی‌ها گفته است «۱۸۹۲ لهستانی از سال ۱۹۴۲ تاکنون در قبرستان لهستانی‌ها در قلب تهران آرمیده‌اند. قبرستان‌ها در ایران بعد از ۳۰‌سال قابل جایگزینی هستند، اما مردم تهران ۷۷‌سال است که احترام میهمانان خود را نگه داشته‌اند.»
 چرایی انتخاب لهستان به‌عنوان میزبان این کنفرانس و نه کشورهایی مانند انگلیس، فرانسه و آلمان که متحدان دیرین آمریکا به شمار می‌روند، ما را به چند عامل رهنمون می‌سازد. دلیل نخست رویکردهای سیاست خارجی ورشو و روی کار آمدن حزب قانون و عدالت با آندره دودا رئیس‌جمهوری پوپولیست و ملی‌گرای لهستان از‌ سال 2015 است که همواره درصدد قوی‌تر‌کردن روابط خود به‌عنوان متحد آمریکا بوده است. نزدیک شدن به آمریکا سرلوحه سیاست خارجی آندره دودا شده و تا جایی پیش رفته که گویی سیاست ورشو همانند عربستان در دستان ترامپ قرار گرفته و این آمریکاست که تعیین‌کننده اصلی اهداف استراتژیک لهستان است.
از دلایل این هم‌سویی می‌توان به این اشاره کرد که لهستان ابتدا به توافق هسته‌ای پایبند بود و سپس از آمریکا به دلیل خروج از برجام تحسین کرد و سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا هم به این دلیل از ورشو حمایت کرد. لهستان همچنین به جای خرید گاز از روسیه به واردات گاز مایع از آمریکا روی آورد، پیشنهاد استقرار دایم نیروهای ناتو در لهستان و پرداخت 2میلیارد دلار به آمریکا برای مقاومت در برابر نیروهای روسیه را به ترامپ داد و درضمن پیشنهاد داد در صورت توافق آمریکا برای ساخت این پایگاه، لهستان نام آن را «قلعه ترامپ» خواهد گذاشت.
نوک پیکان دومین دلیل این انتخاب استراتژیک‌ترین متحد آمریکا یعنی رژیم صهیونیستی است، به این دلیل که بسیاری از صهیونیست‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی لهستانی بوده و در رفت و آمدند و واقعیت آن است که رژیم صهیونیستی پایگاه خاصی در لهستان دارد. سومین دلیل این اقدام، آرام‌کردن رژیم صهیونیستی و نتانیاهو از خروج نیروهای آمریکا از سوریه است و این‌که آمریکا به مقابله نفوذ منطقه‌ای ایران ادامه می‌دهد و خروج از سوریه به معنای خروج از گود رقابت با ایران نیست.
لهستان برای به‌روزکردن توان نظامی‌اش برای مقابله با روسیه نیازمند آمریکاست و با قبول میزبانی این نشست تمام تمرکز خود را روی واشنگتن گذاشته تا یک بار هم که شده تلاش خود برای حضور دایم نیروهای ناتو را بیازماید. ترامپ نیز درصدد است برای مقابله با آن‌چه «نفوذ منطقه‌ای ایران در خاورمیانه» می‌نامد، علاوه بر کشورهای عرب منطقه و اروپا سیاست نگاه به شرق اروپا را در پیش بگیرد.
وزارت خارجه لهستان در بیانیه‌ای در پاسخ به اعتراض ایران به برگزاری این کنفرانس تاکید کرد که «علیرغم حمایت از تلاش اتحادیه اروپا برای حفظ برجام، باور دارد که این توافق، ایران را از فعالیت‌های -به ادعای آنها- بی‌ثبات‌کننده منطقه‌ای باز نداشته است.» این وزارتخانه اشاره کرده که نمایندگان بیش از 70 کشور جهان برای شرکت در این نشست دعوت شده‌اند، ازجمله نمایندگانی از تمام اعضای اتحادیه اروپا. البته به نظر می‌رسد کشورهای اروپایی تمایلی به شرکت در این نشست ندارند. فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز اعلام کرده در این نشست شرکت نخواهد کرد.