نزدیک‌شدن خرس‌ها به مزارع کشاورزی و باغات و مراکز پرورش زنبور عسل در چهارمحال و بختیاری نشان از تخریب زیستگاه‌های خرس و مشکل تأمین غذا توسط این حیوان را دارد.
به‌گزارش مهر، استان چهارمحال و بختیاری یکی از مهم‌ترین استان‌های کشور در حوزه زندگی حیات‌وحش است. شمار بسیاری از گونه‌های بسیار ارزشمند حیات‌وحش در ارتفاعات و جنگل‌های استان چهارمحال و بختیاری زندگی می‌کنند که پرندگان شکاری، پستانداران و علف‌خواران و گوشتخواران ازجمله مهم‌ترین آنها هستند.
خرس یکی از مهم‌ترین گونه‌های حیات‌وحش است که در مناطق مختلف این استان زندگی می‌کند. تاکنون گزارش‌های مختلفی از نزدیک‌شدن خرس‌ها به مزارع و باغات در این استان و مناطق مختلف کشور نقل شده است.
البته خرس تا مشکلی پیدا نکند، به جوامع انسانی، باغات و مزارع نزدیک نمی‌شود. نزدیک‌شدن خرس‌ها به باغات و مزارع نشان از آن دارد که خرس مشکل تأمین غذا دارد و این خطر را به جان می‌پذیرد تا برای تأمین غذا به باغات نزدیک شود. یکی از باغداران چهارمحالی که خرس‌ها به دفعات به باغ او نزدیک شده و به او خسارت وارد کرده‌اند، اظهار داشت: باغ من در کنار منطقه زندگی حیات‌وحش قرار دارد.
جعفر صالحی عنوان کرد: کمبود غذا در این فصل‌ سال خرس‌ها را مجبور کرده است که به باغات و مزارع ورود پیدا کنند و دنبال غذا باشند.
وی ادامه داد: یک توله‌خرس چندی پیش که برای تأمین غذا به باغ من آمده بود، به داخل استخر آب کشاورزی واقع در باغ افتاده بود که اگر برای سرکشی به باغ نمی‌آمدم، این خرس جان خود را از دست می‌داد. وی ادامه داد: داخل استخر کمی ضایعات سیب درختی ریخته شده شاید همین عامل موجب کشاندن خرس به داخل استخر شده بود.
این باغدار بروجنی با اشاره به چگونگی نجات این توله‌خرس، بیان کرد: با ماموران محیط‌زیست برای نجات خرس تماس برقرار کردیم و آنها نیز آمدند. ابتدا با طناب خواستیم این خرس را نجات دهیم که امکان‌پذیر نبود. وی ادامه داد: یک تنه درخت را داخل استخر قرار دادیم و خرس توانست از آن بالا بیاید و به سمت محل زندگی خود برود.
صالحی اذعان داشت: یک خرس تنومند نیز که به‌نظر می‌رسد مادر این توله‌خرس است مدت‌ها پیش به کندو‌های عسل من در این باغ حمله کرد و حدود 12 کندوی عسل را از بین برد.
وی تأکید کرد: این خرس‌ها تقصيري ندارند بلکه کمبود موادغذایی و تخریب زیستگاها موجب می‌شوند که به باغات میوه و مزارع ورود و خسارت وارد کنند و این درحالی است که جان خود را نیز به‌خطر می‌اندازند. نایب‌رئیس انجمن زیست‌محیطی نیز با اشاره به گیر افتادن یک خرس در استخر آب کشاورزی در یک باغ در منطقه سرپیر دوراهان بروجن، اذعان داشت: گیر افتادن این خرس در این استخر آب کشاورزی و نمونه‌هاي ديگر آن نزدیک‌شدن خرس‌ها به باغات در سطح کشور را بارها شنیده‌ایم و همه اینها حکایت از آن دارد که خرس‌ها در پی تخریب زیستگاه‌های خود و کمبود تأمین غذا به باغات و مجامع انسانی نزدیک می‌شوند. هومان خاکپور ادامه داد: تخریب زیاد زیستگاه خرس‌ها، گسترش دامداری‌ها و ورود انسان‌ها به جنگل‌ها، زیستگاه‌ها و منابع غذایی خرس‌ها را با تهدید مواجه کرده است. وی افزود: خرس حيواني است که تا مجبور نشود به مناطق مسکونی، باغات و مزارع نزدیک نمی‌شود و هنگامی که مشکل تأمین غذا پیدا می‌کند، این ترس و خطر را به جان می‌خرد و به محیط‌های انسانی نزدیک می‌شود. وی ادامه داد: ورود خرس‌ها به جوامع انسانی جدا از خطر شکارشدن و از بین رفتن این گونه ارزشمند خسارت‌هایی را در پی دارد که مهم‌ترین آنها خسارت به مراکز پرورش زنبور عسل و باغات میوه و مزارع است.
وی بیان کرد: اتفاقی که هم‌اکنون شاهد آن بوده‌ایم، گیر افتادن یک توله‌خرس در یک استخر آب کشاورزی در بروجن است که این بچه خرس که دارای تجربه اندک نیز بوده به واسطه گرسنگی به باغات نزدیک شده و با توجه به سابقه پرورش ماهی در این استخر و وجود بوی ماهی و همچنین وجود ضایعات میوه داخل استخر وارد این استخر شده است که با توجه به لبه‌های بلند استخر دیگر نتوانسته بیرون بیاید.
این کارشناس منابع طبیعی ادامه داد: باغدار این منطقه به صورت اتفاقی این خرس را مشاهده و در راستای نجات این توله‌خرس اقدام کرده است.
وی بیان کرد: تلاش این باغدار جای تقدیر و تشکر دارد و باید تلاشمان این باشد که این‌گونه فرهنگ‌ها و اقدامات گسترش یابد. این فعال محیط‌زیست و منابع طبیعی با اشاره به این‌که بیشترین برخورد‌ها با حیات‌وحش در جوامع محلی اتفاق می‌افتد، ادامه داد: رسانه‌ها، دستگاه‌های متولی و انجمن‌ها و... باید در آگاه‌سازی و ارتقای آگاهی جوامع محلی در راستای حفاظت از حیات‌وحش تلاش کنند.
خاکپور در ادامه تأکید کرد: با توجه به این‌که در ورود حیات‌وحش به املاک مردم ازجمله باغ و مزارع و... خسارت‌هایی وارد می‌شود باید سازمان حفاظت محیط‌زیست همت بیشتری در این راستا داشته باشد و خسارت‌هایی که به مردم وارد می‌شود را پرداخت کند. هنگامی که مردم از پرداخت خسارت مطمئن باشند، نوع برخورد‌ها با حیات‌وحش تغییر می‌کند و حیات‌وحش آسیب کمتری می‌بیند.