این ایام مصادف است با سالروز بازگشت حق حاکمیت ایران بر جزایر تا ابد ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک که ‏اواخر نوامبر 1971 میلادی و با خروج نیروهای نظامی بریتانیا از منطقه خلیج فارس به سرانجام رسید. این جزایر نزدیک ‏به 70‌سال تحت اشغال بریتانیا قرار داشته و دولت‌های مختلف در ایران هرگز این اشغالگری را به رسمیت نشناخته بودند. ‏جالب است بدانید ایران جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را در تاریخ 3 نوامبر 1971 از بریتانیا تحویل گرفت و ‏‏2 روز بعد یعنی دوم دسامبر 1971 کشور امارات متحده عربی به‌عنوان مدعی ارضی این جزایر تأسیس شد! این یعنی ‏تاریخ دور و دراز تعلق جزایر به ایران که از امپراتوری عیلامی‌ها، مادها، هخامنشی‌ها و... تا قاجارها را در بر می‌گیرد به ‏کنار، حتی تاریخ پایان اشغالگری و پس گرفتن جزایر از انگلستان نیز از قدمت تشکیل کشور مدعی یعنی امارات بیشتر و ‏قدیمی‌تر است!‏
حمله لفظی اعراب به ایران
پس از تحویل جزایر سه‌گانه به ایران بسیاری از کشورهای عربی در حرکتی هماهنگ که ناشی از نوعی همگرایی قومی ‏قبلیه‌ای بود این اقدام را محکوم کرده و خواستار الحاق جزایر به کشور تازه‌ تأسیس و صفر کیلومتر امارات متحده عربی ‏شدند. در میان سران عرب معمر قذافی شدیدترین موضع‌گیری را داشت. همچنین مصر که آن موقع  در ‏میان کشورهای عربی بهترین روابط را با ایران داشت با لحنی ملایم خواستار حل‌وفصل مسالمت‌آمیز مشکل جزایر شد. این ‏میان اما گویی کسی یادش نمی‌آمد که چند ماه قبل از این واقعه ایران تحت فشار انگلستان و البته وادادگی دولتمردان داخلی از ‏حق حاکمیت مشروع و قانونی خود بر بحرین گذشته و به آن استقلال داده بود.     ‏
دکتر مصدق و جزایر سه‌گانه
تعلق ابدی جزایر سه‌گانه خلیج فارس به ایران براساس اسناد و نقشه‌های به جا مانده از قرن‌ها پیش در هر محکمه‌ای قابل ‏اثبات است، اما این‌که از چه زمان ایرانی‌ها به فکر جمع‌آوری اسناد حاکمیتی جزایر افتادند، می‌توان به دوران پادشاهی ‏احمدشاه و حضور دکتر محمد مصدق در دولت مشیرالدوله به‌عنوان وزیرامورخارجه اشاره کرد. در کتاب «خاطرات و ‏تألمات» دکتر مصدق در بخش خاطرات مربوط به حضور در سمت وزیرخارجه چنین آمده است: «نخستین روز ورودم به ‏وزارت خارجه، میرزا محمد تقی خان منتخب‌الملک، نامه‌ای به من ارایه نمود که «سِر پرسی لورن»، به نخست‌وزیر نوشته ‏و موضوعش این بود که جزایر ابوموسی و شیخ شعیب (لاوان)، متعلق به ایران نیست و نظامیان ایران برخلاف حق در آنها ‏دخالت می‌کنند. بعد از خواندن پرونده جزایر متوجه شدم که این جزایر ملک مطلق ایران است. فوراً یادداشت اعتراض نوشتم ‏و چند بار هم با او مذاکرات شفاهی داشتم...» در پایان اشاره به این نکته خالی از لطف نیست که  به غیر از اسناد موجود در ایران 6هزار سند هم در آرشیو ‏بریتانیا بر حق مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه صحه گذاشته‌اند.‏