خیلی‌ها می‌گویند دخترها احساساتی هستند یعنی به راحتی احساسات خود را بیان می‌کنند، زود می‌خندند و ذوق می‌کنند، زود اشکشان در می‌آید و عصبانی می‌شوند یا قهر می‌کنند! چیزی توی دلشان نمی‌ماند و هر احساسی را به راحتی ابراز می‌کنند برای همین همه، آنها را احساسی خطاب می‌کنند! حقیقت هم، تقریبا همین است؛ یعنی علم روانشناسی می‌گوید یکی از تفاوت‌های مهم زن و مرد در همین ابراز احساسات و داشتن احساساتی پررنگ‌تر نسبت به مردان است. اما این نه‌تنها یک نقص یا ایراد نیست، بلکه یکی از مهارت‌هایی است که اگر کسی آن را بلد نباشد یعنی نتواند احساسات خود را به درستی بیان کند، دچار مشکلات و فشارهای روانی می‌شود! بنابراین نه‌تنها این ویژگی و خصوصیت دخترها خنده‌دار نیست، بلکه خودش یکی از ویژگی‌های مثبت روانی است که دیگران هم باید تمرین کنند. پس فعلا یک هیچ به نفع دخترها!
 روانشناسان معتقدند برای این‌که فشارهای روانی توی زندگی‌تان تأثیر نگذارد و روح و روانتان را به هم نریزد، بهتر است یاد بگیرید احساسات خودتان را بیان کنید. تصور کنید آدم‌هایی که مثلا از دست همکارشان عصبانی هستند. هر روز که همکارشان را می‌بینند کلی حرص می‌خورند و از ناراحتی سرخ و سفید می‌شوند، اما یک کلمه حرف نمی‌زنند. می‌خواهند سر به تن همکارشان نباشد، اما از کنارش با لبخند رد می‌شوند یا برعکس پدرشان را دوست دارند اما یک بار هم  به او نمی‌گویند که چقدر دوستش دارند. این‌که فکر کنید آدم‌های قوی آدم‌هایی هستند که بتوانند جلوی احساسات خود را بگیرند کاملا فکر اشتباهی است.
 چرا که اتفاقا این جور آدم‌ها یک نوع کمبود و ناتوانی دارند و آن هم ابراز نکردن احساسات است. وقتی ما نتوانیم آن چه درونمان اتفاق می‌افتد را بیان کنیم، نمی‌توانیم معنی آرامش در زندگی را هم بفهمیم و دایم با خودمان درگیر هستیم. به بهانه این‌که مرد باش گریه نکن یا این کارها دخترانه است، دور ابراز احساسات را خط می‌کشید، درواقع هم به خودتان ظلم کرده‌اید هم به اطرافیانتان! چون اولا اطرافیانتان هیچ وقت نمی‌فهمند شما چه زمانی خوشحال هستید یا چقدر دوستشان دارید یا چه زمانی ناراحت هستید و از چه رفتارها و برخوردهایی دلخور می‌شوید. آن وقت نمی‌توانند با احساسات شما همراه شوند یا این‌که فکر می‌کنند کلا با یک موجود بی‌احساس که چیزی نه ناراحتش می‌کند و نه خوشحال، طرف هستند. فردی که اتفاق‌های مهم تغییری در رفتار او ایجاد نمی‌کند. ابراز نکردن احساسات باعث می‌شود شما زندگی پر استرس و پر از فشار روانی داشته باشید این‌که نتوانید خشم خود را بیان کنید، این‌که نتوانید به کسی که دوستش دارید ابراز محبت کنید، شما را دچار شکست‌های عاطفی و روحی می‌کند و کم‌کم دچار افسردگی می‌شوید. وقتی ناراحتی خود را ابراز نمی‌کنید خشم نهفته‌ای در شما شکل می‌گیرد که می‌تواند روی رفتارهای شما تأثیر بگذارد و شما را به یک آدم عصبی و خشن تبدیل کند. کسی که دایم دارد خودش را از درون می‌خورد و حرفی نمی‌زند. این‌که از قدیم گفته‌اند چیزی را توی خودت نریز منظور همین است یعنی اگر از دست کسی ناراحت یا دلخورید یا اگر از موضوعی حسابی خوشحالید مثل بچه آدم آن را بیان کنید تا دق نکنید.