کرم سنگ‌خوار انگلیسی | جابر حسین زاده| مکتشفان و محققانِ فضول انگلیسی بعد از اینکه اهرام مصر را شکافتند و تا سوراخ دماغ توت‌آنخامون را بررسی کردند و حتی آخرین وعده غذایی پیش از مرگش را هم آنالیز کردند و به تمام دنیا سرک کشیدند و تپه بدون بررسی باقی نگذاشتند؛ یادشان افتاد چهارتا تکه سنگ هم بی‌خودی رها شده یک جایی وسط انگلستان به اسم استون‌هنج. به دستور پادشاه جیمز اول، محققان مثل مور و ملخ ریختند سر این بنای مشکوکِ بی‌قواره و به یک سال نکشیده انواع تئوری‌ها و گزارش‌های جفنگ به دربار ارسال شد که کارکرد این بنا را از رصدخانه‌ای باستانی تا معبد و زندان و قصر ییلاقی و نمایشگاه دایمی محصولات جادوگری تشخیص داده بودند. نیمی از محققان را به دستور پادشاه وسط میدان ترافالگار لندن از قسمت پایین دار زدند و تحقیقات دیگر داشت به بن‌بست می‌رسید که چارلز داروین جوان با چند زونکن قرمززنگِ پر از کاغذ خودش را رساند به دربار. طبق تحقیقات داروین، این سنگ‌های غول‌پیکر توسط کرم‌های سنگ‌خوار حدود 2 میلیون سال پیش ساخته شده بودند به عنوان انبار مواد غذایی، ولی کرم‌ها به دلیل نفخ حاصل از تغذیه نامناسب، حدود 8 هزار سال پیش از میلاد منقرض شدند و سنگ‌ها هم ماندند همانجا بلااستفاده و ناجور. پادشاه از این تئوری ابلهانه خیلی بیشتر از بقیه خوشش آمد و دستور داد بنیاد احیای کرم سنگ‌خوار انگلیسی زیر نظر داروین آغاز به کار کند و پس از تولید انبوه، کرم‌ها به سرتاسر دنیا صادر شوند. تنها چند دهه پس از آن، محصولات فرعی این بنیاد نظیر کرم نفت‌خوار، کرم چای‌خوار و انواع کرم‌های چیزهای دیگرخوار کره زمین را تسخیر کردند.