حسین جمشیدی- شهروند| درخشش فوق‌العاده شاهین ایزدیار در بازی‌های پاراآسیایی نه تنها در ایران، بلکه توجه همه را در سراسر قاره کهن به خود جلب کرد. پسری که هر بار به آب می‌زد، یک طلا صید می‌کرد و در نهایت با 6 طلا و یک نقره به تهران بازگشت. دقایقی با این نابغه شنای ایران که به صورت مادرزادی دچار نقص عضو در یکی از دستانش هست، همکلام شدیم تا بیشتر از چگونگی ثبت این افتخار بزرگ باخبر شویم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با شاهین ایزدیار را می‌خوانید:
شاهین چه شد که از 5 نقره و یک برنز دوره قبلی به 6 طلا و یک نقره در جاکارتا رسیدی؟
من در 2 دوره قبلی بازی‌های پاراآسیایی حضور داشتم که فقط در سال 2010 توانسته بودم 2 طلا کسب کنم و دوره قبلی متاسفانه طلایی کسب نکرده بودم. در این 4 سال سعی کردم نقاط ضعف خودم را بپوشانم و با تلاش و تمرین ایراداتم را برطرف کنم.
خیلی جسارت می‌خواست که روز اول قول کسب 6 مدال طلا را دادی؟
به هر حال از قبل رکوردها مشخص بود و تا حدودی می‌شد پیش‌بینی کرد، اما در مسابقه هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. مهمتر از همه اینکه من هر روز مسابقه می‌دادم و حتی در یک روز 2 مسابقه سنگین داشتم. فشار زیادی را تحمل کردم و از بدشانسی سرماخوردگی هم داشتم. خدا را شکر که نقره‌های دوره قبلی این بار به طلا تبدیل شد.
گفته بودی به خاطر علاقه‌ات به پرسپولیس دوست داشتی 6 مدال طلا بگیری، اما این اظهارنظر این شائبه را هم به وجود آورد که در آن یک ماده که نقره‌ای شدی هم می‌توانستی قهرمان شوی؟
اصلا این طور نیست. من هر چقدر در توان داشتم، گذاشتم و تمام زورم را برای کسب مدال طلای آن یک ماده هم کردم. به هر حال هر شناگری یا در سرعت تخصص دارد یا در استقامت. من تمام مدال‌های طلای بخش سرعت را گرفتم و حتی در نیمه استقامت قهرمان شدم اما در 400 متر که استقامت بود، حریف قزاقستانی تخصص داشت و قهرمان شد. اگر می‌شد مطمئن باشید با 7 طلا برمی‌گشتم.
حتما می‌دانی که بعد از کسب این مدال‌ها خیلی‌ها تو را با «مایکل فلپس» اسطوره شنای آمریکا با 28 طلای المپیک مقایسه کردند؟
مردم به من لطف دارند. خیلی خوشحالم که لقب مایکل فلپس ایران و آسیا را به من دادند. دیدم که علی دایی، اسطوره فوتبال ایران هم در یکی از صفحات مجازی این لقب را به من داده بود و از این اتفاق هیجان‌زده هستم.
این توانایی را در خودت می‌بینی که در پارالمپیک هم چنین افتخاراتی را تکرار کنی؟
شرایط پارالمپیک متفاوت و سخت است. من سعی می‌کنم در 100 متر قورباغه به مدال پارالمپیک برسم. اما اینکه فکر کنید این تعداد مدال را در پارالمپیک هم می‌توان کسب کرد، اشتباه است. رکوردهای رشته شنا در پارالمپیک در حدی است که حتی اگر شناگران سالم ایران هم در این مسابقات شرکت کنند، نمی‌توانند مدال بیاورند.
این روزها یک ابهام بزرگ درباره پاداش‌هایی که قرار است به تو تعلق بگیرد، وجود دارد. می‌دانی که به اندازه یک مدال طلا پاداش می‌گیری یا برای هر کدام از مدال‌هایت 160 سکه طلا دریافت خواهی کرد؟
آن طور که اعلام کرده‌اند، 160 سکه به مدال‌آوران طلایی بازی‌های پاراآسیایی اهدا می‌شود. گویا قانون این طور است که وقتی کسی مثل من زیاد مدال می‌گیرد، مدال دوم 50 درصد پاداش، مدال سوم 25 درصد پاداش و مدال چهارم 10 درصد پاداش را می‌گیرد، اما بعد از مدال چهارم دیگر هیچ پاداشی پیش‌بینی نشده است! آن طور که حساب کردم، حدود 300 سکه برای 6 طلا و یک نقره به من تعلق می‌گیرد. البته جوایز پای سکو که برای هر مدال طلا 5 هزار دلار بود را دریافت کردم.
از این نوع اختصاص پاداش راضی هستی؟
امیدوارم برای من استثنا قایل شوند چون فکر می‌کنم حقم بیشتر است. با همین 6 طلایی که گرفتم، ایران از رده چهارم بازی‌های پاراآسیایی به رتبه سوم رسید. برخی حساب کرده بودند که خودم به صورت انفرادی وارد جدول مدال‌ها می‌شدم، در بین کشورها سیزدهم بودم! من پرافتخارترین ورزشکار این دوره شدم و در جاکارتا هم برای خیلی از خارجی‌ها این تعداد مدال باعث تعجب شده بود.