خیلی اوقات خیلی از تصادفات اینقدر شدید نیست که باعث مرگ سرنشینان خودرو شود اما چون سرنشینان با اصول خود امدادی و حفظ جانشان آشنایی ندارند باعث مرگ یا تلفات جبران‌ناپذیری می‌شوند.
اگر تصادف اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد، با آن کنار بیایید و سعی کنید طوری تصادف کنید که کمترین صدمه به دیگران و خودتان وارد شود. به طور کلی، سعی کنید از توقف ناگهانی و برخورد با هر چیز ممکن پرهیز کنید. برای برخورد کردن با چیزی برای توقف، یک حصار بهتر از یک دیوار است، یا تعدادی نهال و بوته نزدیک هم، به مراتب بر یک درخت قطور ارجحیت دارند.
بهتر است موقع تصادف آزاد باشید و با حلقه کردن دست‌ها به دور سر، برای حفاظت آن و با کنار کشیدن خود از فرمان به طرف نقطه تصادف پرت شوید. چون اغلب، ضربه‌ای که در اثر تصادف به بدن وارد می‌آید، در صورتی که بدن به خودرو بسته باشد، شدید‌تر از وقتی است که بدن آزاد بوده و به سوی نقطه تصادف پرتاب می‌شود.
در مواجهه با تصادف، سعی کنید از خودرو بیرون نپرید، مگر اینکه مطمئن باشید که برخوردی مرگ‌آور با صخره خواهید داشت یا از دره‌ای فرو خواهید افتاد که احتمال زنده ماندن در آن صفر است. پس اگر تصمیم به پریدن گرفتید، ابتدا در را باز کنید، کمربند ایمنی را باز کنید، سعی کنید خود را - مثل یک توپ- گلوله کنید، سرتان را محکم به سینه بچسبانید، پا‌ها و زانو‌ها را جمع کنید، بعد تا حد امکان کمر را خم کنید، آنگاه با حرکتی غلطان از خودرو بیرون بپرید. موقع رسیدن به زمین هم سعی نکنید خود را نگه دارید، بلکه به غلطیدن ادامه دهید.
اگر با خودرو داخل آب افتادید، سعی کنید قبل از غرق شدن خودرو را ترک کنید، چون خودرو یک دفعه در آب فرو نمی‌رود و تا پر شدن داخل آن، زمانی وقت خواهد برد. در نتیجه فشار آب در اطراف خودرو، بازکردن در را مشکل می‌کند، پس در صورت امکان، پنجره را پایین کشیده و از آن خارج شوید.
هرطور که ممکن است، سعی کنید بدن را جمع کرده و از فرمان کنار بکشید. در تصادف شدید، فرمان مثل شاخ بوفالو در برابر سینه شما خواهد بود! سرنشینان صندلی عقب خودرو نیز باید سر‌ها را محافظت کنند و در انتهای صندلی عقب دراز بکشند.