پولاد امین| ممنوعه ممنوع شد؛ این مهمترین خبر حوزه فرهنگ در روز گذشته بود؛ خبری که با وجود تاکید رسانه‌ها بر اهمیت و داغ بودنش، یک‌جورهایی کهنه و بیات به‌نظر می‌رسید.  حقیقتش از همان زمان‌که برخی رسانه‌ها نخستین قسمت‌های ممنوعه را با القابی چون مستهجن به نقد کشیده و تقاضای تجدید نظر در مجوزهای این سریال کردند، معلوم بود که این راه به آخر نخواهد رسید. بله؛ ممنوعیت ممنوعه خیلی وقت بود که حتمی به نظر می‌رسید و دیدیم که چنین نیز شد و سریالی که در روزهای اخیر رئیس سازمان سینمایی و معاون نظارت و ارزشیابی این سازمان از صدور مجوزش دفاع کرده بودند، با افزایش فشارها ناکام ماند. مدیرکل دفتر نمایش خانگی ارشاد که هفته گذشته در پاسخ به انتقاد برخی رسانه‌ها مبنی بر ترویج رفتارهای غربی در این سریال گفته بود «ممنوعه سریالی با برچسب ۱۶+ است؛ یعنی ویژه بزرگسالان که به تقبیح رفتار افرادی می‌پردازد که سبک زندگی غربی را برگزیده‌اند و والدین باید بدانند این مجموعه ویژه آنهاست نه اطفال صغیر و نوجوانان»؛ روز گذشته بالاخره تاب مقاومت در برابر انتقادات را از دست داد و گفت به سریال ممنوعه تا اعمال اصلاحات لازم اجازه نشر نخواهد داد. حسین پارسایی که ممنوعه را سریالی با موضوع آسیب‌های اجتماعی که سعی در نقد انحراف و نشان دادن عقوبت تعدادی از جوان‌ها دارد تعریف کرده، حتی پای تعریف خودش هم نایستاد و دلیل مخالفت با توزیع قسمت‌های بعدی این سریال را «پیشگیری از سوءتعبیر در مخاطبان» عنوان کرد. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که در تمام سال‌های اخیر که سیاه‌نمایی بهانه‌ای بوده برای برخورد با یکسری فیلم تلخ اجتماعی، شماری از جامعه‌شناسان در مضرات پرده‌پوشی در تصویر کردن مسائل اجتماعی سخن گفته‌اند.  مجید ابهری، جامعه‌شناس درباره تأثیر فیلم‌ها و سریال‌ها بر رفتار‌های اجتماعی می‌گوید: تلویزیون و سینما می‌توانند عامل تعیین‌کننده‌ای در پیشگیری و کاهش ناهنجاری‌های رفتاری باشند. حسین ابراهیمی‌مقدم، کارشناس روانشناسی نیز درباره بحث‌هایی که توقیف ممنوعه می‌تواند به بار آورد، باور دارد: نمی‌شود سینما را از تصویرکردن معضلات و مشکلات آدم‌ها یا آسیب‌های اجتماعی خاصی منع کرد. این کارشناس درباره نقش سینما در آسیب‌های اجتماعی می‌گوید: بستگی دارد به موضعگیری فیلم. زمانی‌که در فیلمی نشان می‌دهیم قهرمان با سرقت یا حمل مواد مخدر پولدار می‌شود، طبیعی است که برخی تماشاگران تحت‌تاثیر این روایت قرار گیرند. در کل افرادی که از ظرفیت اخلاقی مناسبی برخوردار نیستند زود تحت‌تاثیر تخلفات منفی فیلم قرار می‌گیرند. به‌همین دلیل فیلم و سینما تاثیر مهمی هم در به‌وجود آمدن آسیب‌های اجتماعی و هم در از بین بردن آسیب‌های اجتماعی دارند. این صحبت‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که روز گذشته کارگردان فیلم درخواست کرده بود مخالفان سریال بعد از تماشای آن موضعگیری کنند:
هر کس ممنوعه را تا آخر دنبال کند، در مسیرش تجدید نظر خواهد کرد. مخاطب من نوجوانان 15-14 ساله‌‌ای هستند که وقتی از پارکینگ خانه‌ام خارج می‌شوم، می‌بینم دور هم جمع شده‌اند و پایپ دستشان گرفته و شیشه می‌کشند. من می‌خواستم اینها را جذب کنم، پس باید به زبان خودشان با آنها حرف بزنم. گفتنی است با این‌که به‌نظر نمی‌رسد ممنوعیت ممنوعه به‌معنای پایان کار این سریال است و روشن است که مشکلات به‌زودی حل‌وفصل خواهد شد، اما به‌هرحال اتفاقاتی چنین، کم‌تحملی مدیریت‌ها را در مقابل انتقادات اجتماعی برای هزارمین بار برجسته می‌کند.