سیامک رحمانی روزنامه‌نگار

ما چیزی نمی‌دانیم؛ اینها صحبت‌هایی است که در یک گزارش مطرح شده و نامی هم از کسی به میان نیامده است. م.م و الف.ع اما صریح‎تر از آن است که ذهن جای دیگری برود. کدام یک از مجری‌های تلویزیون در اندازه‌ای هستند که هدایا و وام‌های میلیاردی بگیرند؟ طبیعی است که همه اسم مهران مدیری و احسان علیخانی را بیاورند. دو مجری که محبوبیتشان حد و مرزی ندارد. تا امروز هم هر شایعه‌ای در موردشان مطرح شده در سایه کاراکتر و کارهایشان قرار گرفته است. اما کنتراست رفتار و گفتارشان در رسانه، با تبدیل‌شدن به م.م و الف.ع چنان زیاد است که در عرض چند ساعت تبدیل شوند به یکی از مهمترین موضوعات مملکت. حالا یکی می‌آید می‌گوید گول نخورید! حرف اینها را می‌اندازند وسط تا فساد اصلی و عددهای گنده را لاپوشانی کنند. یکی دیگر هم می‌گوید این همه فساد، در همین پرونده کلی عدد و رقم بزرگتر داریم؛ چرا باید ریش این دو تا را چسبید.
واقعیت این است که سلبریتی جماعت راه فرار ندارد. همان‌طور که مسیر هدیه‌گرفتن و وام‌گرفتن برایش هموارتر است -دور از جان این دو عزیز البته که هنوز اتهامی متوجه‌شان نیست- همان‌قدر هم هزینه‌هایش بیشتر است. اگر برچسبی بچسبانند انگشت‌نما می‌شود و تبدیل می‌شود به نماد تخلف و زد و بند. پس بهتر است دوستان استار و سوپراستار هم -دور از جان این دو عزیز- ننه‌‌من‌غریبم درنیاورند و همان‌طور که از همه امتیازات سلبریتی‌بودن استفاده می‌کنند، پای گرفتاری‌هایش هم بایستند و نپرسند چرا ما، نگویند چرا ما.  
نکته دیگر اما تفاوت برخورد این دو عزیز با یک مسأله واحد است. در حالی ‌که اعداد مطرح‌شده به اندازه‌ای بزرگ هستند که ما عوام فرق زیادی میانشان نگذاریم، از مدیری و علیخانی دو واکنش کاملا متمایز دیدیم. اینکه علیخانی بلافاصله متنی منتشر می‌کند و توضیحاتش را می‌دهد و اینکه پا پیش می‌گذارد- یا به دعوت رسانه- مقابل دوربین می‌آید تا افکار عمومی را قانع کند، احترام به همه کسانی است که او را می‌شناسند و دوستش دارند. او هم می‌توانست مثل مهران مدیری سکوت کند و فقط حرف از شکایت بزند؛ اما نتیجه چه می‌شد؟ امروز احساس من مخاطب این است که واقعیت هر چه باشد، علیخانی ابایی از مواجهه با آن ندارد. اگر از رسانه‌ها آسیب خورده باشد هم یا آن‌قدر باهوش است یا چنان صادق و بی‌ریا که بیاید از همان رسانه‌ها استفاده کند و بخشی از آب رفته را به جوی برگرداند. مدیری اما با سکوت و گریز از پاسخگویی و شفافیت، تنها این پالس را ارسال می‌کند که از مطرح‌شدن این اتهام ناخرسند است و می‌خواهد آن را بی‌سر و صدا جمع کند.
باید امیدوار باشیم که اتهامات بی‌اساس باشد و آبروی رسانه و چهره‌های معتبرش که به ‌هر حال ما روزنامه‌نگارها هم بخشی از آن هستیم، نریزد؛ اما نمی‌توانیم در مقابل واکنش دو چهره پررنگ ماجرا بی‌طرف بمانیم. من شخصا طرف کسی می‌ایستم که مسئولانه‌تر رفتار می‌کند، راحت است و جلوی صحنه می‌آید و به سوالات جواب می‌دهد؛ بالاخره مگر همه ما دنبال شفافیت نیستیم؟