حجت‌الاسلام‌والمسلمین طه موسوی مسئول د‌فتر نمایند‌گی ولی‌فقیه در موسسه آموزش عالی هلال
نقاره‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ ۱۱ ذی‌القعده میانه قرن دوم هجری‌قمری مصادف است با ولادت علی بن موسی
الرضا (ع)؛ ولادتی که به درستی با بزم و جشن همراه است و نقاره‌ها هم بخشی از همین جشن بزرگند. اما پرسش امروز نگارنده این است؛ نقاره‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ برای چه شخصیتی و با سیره و رفتاری؟
سیره رفتاری حضرت‌رضا(ع) امروز می‌تواند درس‌آموخته‌ای برای دنیا و توشه‌ای برای آخرت‌مان باشد. برای ما که گم کرده راهیم در بیابان پر از فراز و نشیب روزگار. نقاره تلنگری است برای این انسان گم کرده راه. باید توجه کنیم به این صدای نقاره، در عبادت‌مان، در بندگی و در توجه به نیازمندان و گرفتاران.
حضرت رضا(ع) در هدایت و شیوه زندگی همیشه یک الگوی تمام عیار است. به‌طور مثال در روایات معتبر داریم که امام رضا(ع) سخن کسی را قطع و جلوی هیچ‌کس پایش را دراز نمی‌کرد. هیچ‌گاه در راه آب دهان نمی‌انداختند، لباس‌هایشان درعین سادگی مرتب و پاکیزه بود. سائلی را ناامید و تحقیر نمی‌کردند و با مخالف اعتقادی خودش دشمنی نمی‌ورزیدند. به این نکات باید توجه کرد، حضرت رضا(ع) در بحث و مناظره با مخالفان همیشه مشی وی استدلال و منطق بود، نه تخریب و فرافکنی و صدها فضیلت دیگر که در این مجال کوتاه نمی‌گنجد.
اما یکی از نکات برجسته معصومین، رأفت و پاسخگویی بوده است. این مهم در مشی و منطق امامان معصوم خصوصا در سیره امام‌رضا(ع) به وضوح قابل رؤیت است. در عصر امام هشتم منتقدان به مبانی اعتقادی اسلام که اغلب از پیروان ادیان و مذاهب دیگر یا مخالفان جدی اسلام بودند، به راحتی در کرسی‌های علمی و نشست‌های علمی به بیان نظرات و شبهات علمی می‌پرداختند و امام (ع) با شیوه‌های کارآمد و سعه صدر منحصربه‌فرد به نکات مطروحه در جلسات پاسخ می‌دادند. در برابر انتقاد بردبار بودند و با استدلال منطق پاسخ می‌دادند. چه بسا بسياري از مردم عصر امام در اعتقادات، شبهات جدي داشتند، اما با آن در حد فهم و قدرت دريافت به صورت منطقی سخن می‌گفتند.
اما امروزه به مراتب شاهد هستيم كه خيلي از بحث‌هاي علمي به دليل رعايت نكردن حريم وحدت بين مذاهب و اديان بدون نتيجه و حتي مشمول اثرات منفي قرار مي‌گيرد، ولي امام رضا(ع) در مناظرات علمي با رعايت اصل احترام به مباني و اعتقادات پيروان مذاهب در بحث‌ها ورود داشتند كه شيوه اثرگذاري بوده است. این چند صفت بخش اندکی از سیره رفتاری امام خوبی‌هاست. ما باید این سیره را بشناسیم. نقاره‌ها با صدای خوش همین را می‌گویند و باید گوش دل بدهیم به صدای خوش همین نقاره‌ها.خوشبختانه ما ایرانی‌ها با میزبانی امام رئوف هر روز و شب شادمانی خویش را با به صدا درآوردن نقاره‌ها به گوش آسمان و زمین می‌رسانیم و مفتخر به حضور امامی هستیم که پرچمدار حق‌طلبی است.
در پايان به‌عنوان نتيجه سخن باید به همه دوستداران و پیروان حضرت رضا(ع) گفت: بیایید با مراعات و پیروی از اصولي كه امام‌رضا(ع) در پيش مي‌گرفتند، كمك كنیم محاسن كلام و رفتار حضرت رضا جهانشمول شود و کلام و منطق و شیوه‌شان چراغ راه عالمیان قرار گیرد. و سلام بر شمس الشموس و انیس النفوس و المدفون بارض طوس.