گفت‌وگویی که استنلی کوبریک فقید در آن ماجرای پایان‌بندی فیلم ۲۰۰۱: اودیسه فضایی را توضیح می‌دهد، به تازگی کشف و این روزها در فضای مجازی منتشر شده است.
در شرایطی که پایان‌بندی مبهم فیلم تحسین‌شده سینماگر بزرگ آمریکایی در تمام نیم قرنی که از فیلم می گذرد، موضوع بحث سینمادوستان بوده، حالا در 50 سالگی یکی از تاثیرگذارترین فیلم‌های تاریخ سینما برای نخستین بار مصاحبه‌ای از کوبریک کشف شده که خود در آن داستان صحنه پایانی اودیسه فضایی را شرح می‌دهد و بر تمام ابهام‌ها نقطه پایان می‌گذارد. این گفتگو بخشی از یک مستند سال 1980 مربوط به فردی به نام جونیچی یائوی است و در شرایطی انجام شده که کوبریک در حال تولید و فیلمبرداری پروژه ژانر وحشت خود «درخشش» بوده است.
تلگراف در این مورد می نویسد گرچه مستند جونیچی یائوی هرگز رنگ پرده و آنتن را به خود ندید اما در کمال شگفتی نسخه VHS آن سال 2016 فروخته می‌شود و ناگهان این هفته به فضای مجازی راه می‌یابد. در این تصاویر، کوبریک می‌پذیرد که هرگز دوست نداشته پایان‌بندی «اودیسه فضایی» را به دیگران توضیح بدهد چون «وقتی شما فقط ایده را می‌گویید، احمقانه به نظر می‌رسد، در حالی که اگر همان ایده‌ها نمایشی شوند، دیگران احساس می‌کنند.» سینماگر نامدار در ادامه به موضوع مورد بحث یعنی پایان عجیب و شگفت‌انگیز فیلم خود می‌رسد و درباره آن مفصل حرف می‌زند؛ اتفاقی که درک آن اندکی شگفت به نظر می‌رسد.
پایان «اودیسه فضایی» این‌گونه است: دیوید بومن فضانورد (با بازی کایر دالی) پس از یک سفر فضایی غریب بیدار می‌شود و خود را در اتاق خواب با دکوری عجیب می‌یابد. در این شرایط، سن او به تدریج بالا می‌رود و به یک کودک متولد‌نشده تبدیل می‌شود. بومن در آن حال در هاله‌ای از نور شناور می‌ماند و... کوبریک در این باره می‌گوید: «قرار بود این‌گونه به نظر برسد که انگار موجودی خدای‌گون او را درون خود می‌کشد؛ مخلوقی با انرژی و هوش محض که شکل خاصی ندارد.» کوبریک چنین ادامه می‌دهد: «آنها او را در جایی شبیه باغ‌وحش انسانی قرار می‌دهند تا درباره‌اش مطالعه کنند و تمام زندگی مرد از همان لحظه در آن اتاق مرور می‌شود، در حالی که خودش حس گذر زمان ندارد. آنها اتاقی انتخاب کرده بودند که به نظرم نمی‌توانست معماری فرانسوی را القا کند. راستش هیچ‌کدام از ما نمی‌دانستیم در باغ‌وحش برای دادن حس شرایط طبیعی به حیوان‌ها چه می‌کنند.»