شهروند| در روزهای اپیدمی شدن مرگ بر اثر سرطان، نیش گلزنی یکی از گلزن‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران هم نتوانست غول سرطان را از پا بیندازد. با مرگ غلامحسین مظلومی، یکی از اولین صاحبان عنوان بهترین گلزن تیم‌ملی در 65سالگی، انبوهی از خاطرات زیبای برجای مانده او، از زدن تنها گل ایران در آخرین حضورش در المپیک گرفته تا آقای گلی در جریان آخرین قهرمانی تیم‌ملی کشورمان در جام ملت‌های آسیا جلوی چشم‌های عمدتا اشک‌بار رژه رفت.
اسطوره ابدی
مظلومی با زدن 48 گل در 37 بازی ملی در طول تنها 8سال بازی برای تیم ملی، میانگین گلزنی منحصر به‌فردی را در دوران بازی خود برجای گذاشت اما افسوس که سال‌ها قبل از فان باستن به درد آسیب‌دیدگی دچار شد و درحالی‌که تنها 30سال سن داشت، درست مانند اسطوره فوتبال هلند در دوران اوج از فوتبال خداحافظی کرد. غلامحسین در روزهایی که فوتبال ایران نیاز فراوانی به یک مهاجم صرف داشت، اجازه نداد فوتبال کمال یافته ایرانی احساس خلاء کند و نتیجه حضور موثر او، 2 قهرمانی کشورمان در جام ملت‌های آسیا (دومین رقابت قدیمی قاره‌ای در جهان) بود. او تنها گل ما در المپیک مونترال را وارد دروازه کوبا کرد و هنوز، آخرین گلزن ایران در المپیک محسوب می‌شود.
روزهای پردرد
غلامحسین پس از ترک فوتبال در سال‌های منجر به پیروزی انقلاب به مربیگری روی آورد و علاوه بر استقلال محبوبش، همنام اهوازی، مقاومت تهران، پتروشیمی ماهشهر و پیام تهران را هم هدایت کرد. شاید بزرگترین لطمه به دوران پس از پایان فوتبال او در زمان سرمربی شدن پرویز، برادر کوچکترش در استقلال شکل گرفت. پسر غلامحسین هنگام دیدن عمویش در بیمارستان و بر بالین غلامحسین ادعا کرد پرویز استقلالی‌ها پس از تصاحب صندلی مربیگری استقلال، سمت سرپرستی را از برادرش گرفت! به هرحال این ستاره بزرگ به گفته همسرش در سال‌های پایانی زندگی، مقاومت ظاهرا چندساله مقابل مشکل معده را از دست داد و به بستر بیماری افتاد. حال او روزبه‌روز بدتر شد و سرانجام در برنامه‌های زنده تلویزیونی از هواداران فوتبال خواسته شد برای رهایی او از سرطان دعا کنند؛ دعاهایی که البته به نقطه پایانی به نام مرگ مظلومی رسید.
پایان «فوتبال برای فوتبال»
مرگ غلامحسین مظلومی به نوعی پایان کامل عصر مهاجمان صرف در فوتبال ایران است؛ آنچه به‌طور غیررسمی، سال‌هاست که در این فوتبال دیده نمی‌شود و شاید در آینده هم کمتر کسی بتواند مانند گلزن مادرزاد جنوبی فوتبال ما هم در محوطه جریمه، یک همه چیز تمام باشد و هم در بیرون و به لحاظ اخلاقی!